Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6430 Esas 2020/422 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6430
Karar No: 2020/422
Karar Tarihi: 14.01.2020

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6430 Esas 2020/422 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkum edildi. TCK'nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri uyarınca ceza verildi. Anayasa Mahkemesinin kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunlukları yeniden değerlendirildi. Sanık hakkında verilen adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Sanık, 2.64 promil alkollü araç kullanarak kaza yapmıştı. Verilen ceza, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK'nın 52/3 maddesi uyarınca 150 gün karşılığı adli para cezasına çevrildi ve ayrıca 3.000.00 TL adli para cezasına çarptırıldı. Kanun maddeleri: TCK'nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53, 52/4, 106/4, CMK'nın 232/6, 321, 322, 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUKun 321 maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2019/6430 E. , 2020/422 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/4. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak derecede 2.64 promil alkollü araç kullanarak kaza yapan sanığın cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın verilen cezanın ertelenmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında belirlenen 5 ay süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı ve uygulama maddeleri tam olarak gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının paraya çevirmeye ilişkin numaralı bendinin hükümden çıkarılarak yerine "Sanığa verilen kısa süreli hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 150 gün karşılığı

adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince bir günlüğü takdiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 3.000.00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.