Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : İşe iade

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı vekili; davalıya ait işyerinde bitmiş ürün forklift operatörü olarak 12.07.2007 tarihinden beri çalışan davacının iş akdine sık rapor aldığı gerekçesi ile geçersiz olarak 16.01.2015 tarihinde son verildiğini öne sürerek feshin geçersiz olduğunun tespiti ile davacının işe iadesine karar verilmesini, boşta geçen süre ücreti ve işe başlatmama tazminatını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş akdinin "sık rapor aldığı ve bu sık rapor alma halinin, fabrikada üretimin aksamasına, çalışanın raporlu olduğu zamanlarda yerine diğer çalışanların fazla mesai yapmasına ve fabrikada verim kaybına neden olması"" gerekçesi ile öncesinde savunması da alınarak 16.01.2015 tarihinde feshedildiğini, feshin geçerli olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davalı işverence davacının sık sık rapor aldığından bahisle iş yeri düzeninin bozulduğu yönünde savunma yapılmış ise de; toplanan delillerden davacının kullandığı raporların gerçeğe uygun olmadıklarının veya bu raporlar nedeniyle iş yerinde çalışma düzeninin bozulduğunun ispatlanamadığı bu nedenle feshin geçerli nedenle yapılmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanununun 18 ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 18.maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İş Kanununun 18. maddesi bakımından işçinin davranışlarından kaynaklanan sebepler, işçinin aynı Kanunun 25/II.maddesinde öngörülen sebepler niteliğinde ve ağırlığında olmayan işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlarıdır. İşçinin davranışı ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde geçerli sebep olabilir. İşçinin sosyal açıdan olumsuz bir davranışı, toplumsal ve etik açıdan onaylanmayacak bir tutumu işyerinde üretim ve iş ilişkisi süresince herhangi bir olumsuz etki yapmıyorsa geçerli sebep sayılamaz.
4857 sayılı İş Kanununun 20.maddesinin ikinci fıkrasına göre geçerli nedene dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Dosya içeriğine göre, davacının iş akdine sık rapor alması ve 14.01.2015 tarihinde alınan savunmasının yetersiz bulunması gerekçesiyle son verildiği anlaşılmaktadır. Dosya içerisindeki raporlara göre, 23.12.2014 tarihinde 5 gün, 20.12.2014 tarihinde 1 gün, 18.12.2014 tarihinde 2 gün, 15.12.2014 tarihinde 2 gün , 06.12.2014 tarihinde 1 gün, 15.11.2014 tarihinde 1 gün, 30.06.2014 tarihinde 2 gün, 28.6.2014 tarihinde 1 gün, 26.6.2014 tarihinde 2 gün, 23.06.2014 tarihinde 2 gün, 4.3.2014 tarihinde 5 gün, 01.03.2014 tarihinde 1 gün ve 2013 yılında toplam 79 gün olmak üzere çeşitli teşhisler nedeniyle (lumbago, tonsilit, düşçürüğü, yumuşak doku bozukluğu, güneş yanığı gibi) rapor alındığı, davacının savunmasında 2013 ve 2014 yıllarında sık rapor aldığını kabul ettiği, davalı tanıklarının beyanlarından da alınan raporlarının işyerinde iş akışını bozduğu anlaşılmakla, davalı davacının iş akdini geçerli nedenle feshettiğinden davanın reddi gerekirken, davanın kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
4857 sayılı İş Yasasının 20/3 maddesi uyarınca mahkeme kararı bozularak ortadan kaldırılmış ve Dairemizce aşağıdaki şekilde karar verilmiştir.
HÜKÜM: Yukarıda açıklanan gerekçe ile;
1.Mahkemenin kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2.Davanın REDDİNE,
3.Karar tarihinde alınması gerekli 29,20 TL harçtan peşin alınan 27.70 TL harcın mahsubu ile geriye kalan 1.50 TL harcın davacıdan alınarak Hazineye gelir kaydına,
4.Davacının yaptığı yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı dosyanın Yargıtay"a geliş dönüş masrafı dahil toplam 76,00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya verilmesine,
5.Karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"ne göre belirlenen 1.800,00 TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6.Artan gider ve delil avansının ilgilisine iadesine,
7.Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, 26.05.2016 tarihinde oybirliği ile KESİN olarak karar verildi.