MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Adıyaman 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 06.04.2017 gün ve 2016/414 Esas, 2017/79 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm sanık müdafisi ve katılan Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında kurulan hükme ilişkin olarak ilk derece mahkemesince verilen 06.04.2017 tarihli hükümden sonra 12.04.2017 ve 02.05.2017 tarihli dilekçeleriyle sanığın istinaf kanun yoluna başvurmaktan vazgeçtiği, buna rağmen sanık müdafisinin 10.04.2017 tarihinde istinaf kanun yoluna başvurduğu, ancak istinaf kanun yoluna başvurma hususunda sanık ile müdafisi arasında meydana gelen bu irade çelişkisinde; sanık müdafisinin, vekaletnameli müdafi olması nedeniyle sanığın iradesine üstünlük tanınması gerektiği, buna göre sanık müdafisinin istinaf kanun yoluna ve sonraki süreçte temyiz kanun yoluna başvurma hakkının bulunmadığı ayrıca katılan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının temyiz itirazları yönünden ise, 5271 sayılı CMK"nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” şeklindeki düzenleme karşısında, katılan Bakanlık vekilinin dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz taleplerinin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 18.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.