Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62, 50/4, 50/1-a, 52/1-2, 52/4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği sürenin, TCK"nın 63. maddesi uyarınca hükmedilen cezasından mahsup edilmesine karar verilmemiş ise de, bu hususun infaz aşamasında değerlendirilebileceği dikkate alınarak bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü saat 14:30 sıralarında, yerleşim yeri dışı, 110 km hız sınırı olan, 2 şeritli, 7 m şerit, 200 cm banket genişliği olan toplam 19 m genişliğindeki bölünmüş, virajlı, eğimli, oto korkuluk ve aydınlatma bulunmayan, yol şerit çizgisi ile sürekli viraj levhası bulunun asfalt yolda, alacakaranlık vakti, hava yağışlı ve zemin ıslak iken; sanık ... yönetimindeki minibüsle yağmurlu havada virajlı yolda seyir halinde iken, olay yerinde direksiyon hakimiyetini kaybedip, karşı yön şeridine geçip, karşı yönde seyreden sürücü ... yönetimindeki kamyonla çarpışması sonucu sanığın aracında yolcu olarak bulunan dört kişinin ölümü ile sonuçlanan olayda; tam kusurlu olan sanığın teşdiden cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, sanığa teşdiden ceza verilmesine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;

Sanık hakkında belirlenen 4 yıl 2 ay süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının paraya çevirmeye ilişkin “beşinci” paragrafının hükümden çıkarılarak yerine "TCK 50/4. maddesi nazara alınarak sanığa hükmolunan uzun süreli hapis cezasının; sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre 5237 sayılı TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca ve TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 1520 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine, TCK’nın 52/2. maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 30.400.00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.