Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, rucüan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
İş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirin % 80 kusur karşılığının 506 sayılı Yaas’nın 26. Maddesi uyarınca tahsili istemine ilişkin olarak açılan davada, Mahkemece, davalının % 70 kusurlu olduğu kabul edilerek, gelirde meydana gelen artışlar dışlanmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan, 506 sayılı Yasanın 26. maddesinin birinci fıkrasında yer alan “...sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere...” ibaresi, Anayasa Mahkemesi’nin 23.11.2006 gün ve 2003/10 Esas ve 2006/106 sayılı kararıyla, Anayasa’ya aykırı bulunarak iptal edilmiş; Anayasa’nın 152 ve 153. maddelerinde öngörülen düzenleme uyarınca, Anayasa Mahkemesinin iptal kararlarının Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmesi ile birlikte, elde bulunan ve kesinleşmemiş tüm davalarda uygulanmasının zorunlu olması karşısında, iptal kararının Resmi Gazetede yayınlandığı 21.03.2007 tarihinden sonra, yayım tarihinde yürürlükte olan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 76. maddesi uyarınca, yürürlükteki yasaları uygulamakla yükümlü bulunan mahkemelerin ve giderek Yargıtay’ın, iptal kararı ile yürürlükten kalkan bir yasa maddesine dayanarak inceleme yapma ve karar verme yetkisi bulunmadığından; dava tarihindeki mevzuat ve içtihatlara uygun olarak açılan davanın, anılan iptal hükmü nedeniyle oluşan hukuksal durum gereğince kısmen reddine karar verilmesinde, tarafların sorumluluğu bulunmamaktadır.
Bu nedenle, Kurumun talep ettiği kusur oranından, Mahkemenin reddettiği % 10 orana isabet eden tutarla sınırlı aleyhe yargılama giderine hükmedilmesi gerekirken, artışlardan kaynaklanan tutarların da gözetilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Kanunun temyize dair hükümlerinin uygulanmasının gerektiğine ilişkin düzenleme gereğince) Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Hükmün davalı yararına vekalet ücretine ve yargılama giderine ilişkin fıkralarının silinerek yerine ‘’ Davalı kendisini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olan AAÜT gereğince 440 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” , Bu dava nedeniyle yapılan 1.913,50 TL’nin 1.673 TL si davalıdan alınark davacıya verilmesine” yazılmasına ve kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.