Nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından sanıklar ... ve ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 158/1-f, 158/1-son, 204/1 ve 62. (iki kez) maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis, 4.666,00 Türk lirası adlî para ve 1 yıl 8 ay hapis cezaları ile cezalandırılmalarına, resmi belgede sahtecilik suçundan verilen 1 yıl 8 ay hapis cezası yönünden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/06/2012 tarihli ve 2010/163 esas, 2012/232 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 21/06/2016 gün ve 07-4925-2016-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11/07/2016 gün ve 2016/280029 sayılı yazısıyla dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteminde;
Dosya kapsamına göre; aynı sanıklar hakkında benzer nitelikteki eylemleri nedeni ile mahkumiyet kararı verilen Antalya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/05/2011 tarihli ve 2010/190 esas, 2011/163 sayılı kararının temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 22/06/2015 tarihli ve 2013/13263 esas, 2015/27213 karar sayılı bozma ilâmında belirtildiği üzere;
1-Failin, önceden doğmuş bir zarar veya doğmuş bir borç için hileli davranışlarda bulunması halinde zarar veya borç kandırıcı nitelikteki davranışlar sonucu doğmayacağından dolandırıcılık suçunun unsurları itibariyle oluşmayacağı ilkesinden hareketle, somut olayda; şikayetçi ... ve tanık Ahmet Sarıcan’ın beyanlarına göre, müştekinin suç tarihinden önce sanık ...’dan bir alacağı olduğu ve sanığın suça konu çeki bu borcuna karşılık müştekiye verdiğinin belirtmesi karşısında, önceden doğan borç karşılığında verilen suça konu çek nedeniyle dolandırıcılık suçunun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanıkların beraatları yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesinde,
2-Önceden verilen açık ya da zımni rıza üzerine imzanın taklit edilerek atılması hallerinde suç kastından söz edilemeyeceği de dikkate alınarak, sanıklardan ...’in aşamalardaki istikrarlı tüm savunmalarında, suça konu çekleri diğer sanığın talimatları doğrultusunda imzaladığını, bu şekilde imzalanıp da ödenen birçok çeklerinin bulunduğunu, aralarında sözlü de olsa bir anlaşmanın bulunduğunu belirterek suçlamaları kabul etmemesi ve şikayetçi ...’nin çalışanı ve tanığı olan Ahmet Sarıcan’ın suça konu çeki bizzat sanık ...’un verdiğini belirtmesi ve sanık tarafından bankaya ödemeden men talimatı verilmemiş olması karşısında, çekin sanık ... tarafından suç kastıyla hareket edilmeden zımni rızaya dayanılarak düzenlendiği gözetilmeden, sanıkların beraatları yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesinde,

3-Kabule göre de, 5237 sayılı Kanun"da gün para cezası sistemi benimsendiğinden, anılan Kanun"un 158/1-son cümle maddesinin uygulanmasında, eğer somut olayda olduğu gibi suçtan elde edilen haksız menfaat miktarı belli ise; temel gün para cezasının suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgarî bu miktara yükseltilerek belirlenmesi gerektiği ve bu şekilde belirlenen gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı Kanun"un 52. maddesi uyarınca, 20,00-100,00 Türk lirası arasında takdir olunacak miktarın çarpılması neticesinde sonuç adlî para cezasının belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesinde, isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 12/02/2016 gün ve 2016/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararının ceza daireleri ortak hükümler başlıklı 4. maddesinde yer alan “Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır” hükmü dikkate alındığında, aynı dosyada sanık ... hakkında Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin 10/03/2014 tarih ve 2014/652 E., 2014/4303 K. sayılı ilamıyla temyiz isteminin reddine karar verildiğinin anlaşılmasına göre, Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince kanun yararına bozma incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili daireye gönderilmesine, 01/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.