Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2048 Esas 2020/11393 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2048
Karar No: 2020/11393
Karar Tarihi: 22.10.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2048 Esas 2020/11393 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, suça sürüklenen çocuklar hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Suça sürüklenen çocuklar müdafiilerinin temyiz istemleri reddedildi ve hükümler onandı. Sanık olan şahsın eski hale getirme ve temyiz talebine yönelik yapılan incelemede, eski hale getirme istemi hakkındaki karar verme yetkisinin Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğu belirlendi ve mahkeme kararı yok hükmünde kabul edildi. Kanun olarak ise 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde; doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığına dair bir düzenleme getirmektedir.

2. Ceza Dairesi 2020/2048 E. , 2020/11393 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
EK KARAR TARİHİ : 01/12/2015 (Sanık ... hakkında)
SUÇA SÜRÜKLENEN
ÇOCUKLAR : ..., ..., ...
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz talebinin reddi (sanık ... hakkında)
TEMYİZ EDENLER : Suça sürüklenen çocuklar müdafiileri, sanık ..., o yer Cumhuriyet savcısı

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Suça sürüklenen çocuklar haklarında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, suça sürüklenen çocuk müdafiilerinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık ...’ın eski hale getirme ve temyiz talebine yönelik yapılan incelemede;
Sanığın 14.01.2016 tarihinde sunduğu dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılmasına, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 19.01.2016 tarihli ve 2015/126 E., 2015/568 K. sayılı ek kararının yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;

Yüze karşı 23.10.2015 tarihinde verilen hükmü, 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 26.11.2015 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz istemi hakkında aynı Kanun’un 317. maddesi gereğince ret kararı veren mahkemenin 01.12.2015 tarihli ek kararının istem gibi ONANMASINA,
3- Suça sürüklenen çocuklar haklarında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin suça sürüklenen çocuk ... hakkında kurulan hükümlerin yeterli gerekçe gösterilmeden ertelenmemesine yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre suça sürüklenen çocuklar müdafiilerinin ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 22.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.