MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul 5. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 25/05/2018 tarih ve 2016/308-2018/591 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin müvekkili şirket ile akdetmiş olduğu franchise sözleşmesinde düzenlenen rekabet yasağı yükümlülüğünü ihlal ettiğini ileri sürerek, 50.000 Euro cezai şartın tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, kötüniyetle açılan davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, iddia, savunma, bilirkişi raporu, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki tarihsiz franchise sözleşmesinin 7. bölümündeki rekabet yasağı başlıklı kısmın 2, 3 ve 4. bentlerindeki rekabet yasağına ilişkin sözleşme maddeleri ve cezai şart başlıklı bölümdeki 3 ve 4 nolu sözleşme hükümleri ve taraflar arasındaki 13/11/2013 tarihli ikale sözleşmesinin 4 nolu maddesinde; franchise sözleşmesinde sözleşmenin sona ermesinden sonra da gizlilik, rekabet etmeme gibi yükümlülüklere davalının uymayı kabul ve taahhüt etmesine rağmen sözleşmenin sona erdirilmesinin ardından Alanya Sulh Hukuk Mahkemesinde yaptırılan tespitte davalının “Simitçi Dünyası” tabelası altında aynı adreste, aynı sektörde faaliyetine devam ettiği, ikale sözleşmesi ile rekabet yasağının devam edeceğine ilişkin hüküm de gözetildiğinde, davacının ilk sözleşmede belirlenen 50.000 Euro cezai şartı ödemekle yükümlü olacağı, davadan önce bu miktar belirtilerek davalı taraf temerrüte düşürüldüğünden ihtarnamenin tebliğ tarihi olan 23/02/2014 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanunun 4/a maddesi gereğince faiz işletileceği, tarafların tacir olduğu, sözleşmeyle bağlılık ilkesinin asıl olduğu, davacı tarafça harca esas bedel olarak yatırılan 143.000,00 TL"nin miktarı itibariyle davalının ekonomik olarak yıkımına sebep olmayacağı, dosyada davalı şirketin ekonomik olarak yıkımına yol açacak herhangi bir delilin bulunmaması ve tacirlerin basiretli davranma yükümlülüğünün bulunduğu gerekçeleriyle davanın kabulüne; 50.000 EURO cezai şart alacağının 23/02/2014 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanunun 4-a maddesi gereğince işleyecek faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir. 
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, davalının taraflarca kararlaştırılan cezai şart miktarının kendisinin ekonomik mahfına sebebiyet vereceğinden, fahiş bulunan miktarın indirilmesi yolunda talep ve savunmasının bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 7.326,25 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 06/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.