MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Kolluk görevlileri tarafından durumundan şüphelenilerek durdurulan temyiz dışı sanık ..."in kendisini sanık ...’in kimlik bilgileriyle tanıttığı ve ...’e ait sürücü belgesini ibraz ettiği, 03.10.2013 tarihli tutanağı ... adıyla imzaladığı, ancak yapılan sorgulamada ...’in arama kaydının olduğunun anlaşılması üzerine ceza infaz kurumuna teslim edileceği sırada ...’in gerçek kimliğini açıkladığı olayda sanık ... hakkında ...’e kolluk görevlilerine ibraz etmesi için sürücü belgesini vermek suretiyle birlikte resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanık ...’in suçlamayı kabul etmediği, ...’e sürücü belgesi vermediğini savunması, diğer sanık ...’in kovuşturma aşamasında olay tarihinde ehliyeti olmadığı için araçta bulunan ..."in ehliyetini görevlilere verdiğini polisin yaptığı araştırmada ..."in arama kaydının olduğunu anlayınca gerçek kimliğini söylediğini, ...’in yanında olmadığını beyan etmesi, dosyada mevcut 03.10.2013 tarihli tutanakta sadece diğer sanık ...’in yakalanmasına ilişkin tespite yer verilmiş olması, yakalama tarihinde sanık ...’in ...’in yanında olup olmadığının tam olarak anlaşılmaması karşısında, öncelikle söz konusu tutanağı düzenleyen görevlilerin dinlenerek bu durumun açığa kavuşturulmasından sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
a) Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 18.06.2013 gün 2013/8-151/304 sayılı ilamında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği, sanığın sabıka kaydında yer alan en ağır cezayı içeren ve tekerrüre esas alınan Mersin 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 30.05.2013 tarihli 2011/117 esas ve 2012/166 karar sayılı ilamında hükmedilen hapis cezası 1 yıl 8 ay hapis olmasına rağmen, hüküm fıkrasında 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezası olarak belirtilmek suretiyle karışıklığa sebebiyet verilmesi,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.06.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.