MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ezine Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 12.09.2018 tarih ve 2018/46-2018/224 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı banka şubesinden çeşitli tarihlerde almış olduğu kredilerden istihbarat, kredi açılış, kredi tahsis ve değerlendirme ücreti adı altında 8.607,00 TL kesinti yapıldığını, kesintilerin haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, 8.607,00 TL’nin alındığı tarihlerden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu ücretlerin sözleşme özgürlüğü kapsamında haksız şart kabul edilemeyeceğini, kesintinin sözleşme hükümlerine ve bankacılık yeknesak uygulamalarına göre yapıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, 11/12/2017 tarih, 2016/12865 Esas ve 2017/7126 Karar sayılı bozma ilamına uyulması yönünde karar verilerek, davacıdan talep edilen masrafların ticari kredinin kullanılması için zorunlu ve belgeli olmadığı belirlenen ticari kredi kaynaklı 8.543,40 TL ve tüketici kredisi kaynaklı 512,40 TL olmak üzere toplam 9.055,8 TL. masrafın iadesi gerektiği değerlendirilerek davanın kabulüyle taleple bağlılık ilkesi gereğince 8.607,00 TL’nin tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1)-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre tüketici kredisinden kaynaklanan 512,40 TL’nin davacıya iadesine ilişkin temyiz itirazları yerinde değildir.
2)-Dava, davacının kullanmış olduğu krediler nedeniyle dosya masrafı adı altında yapılan kesintilerin iadesi istemine ilişkindir.
Ancak, dava konusu ticari kredi sözleşmelerinin bir kısmı 6098 sayılı TBK’nın yürürlük tarihi olan 01/07/2012 tarihinden önce akdedilmiştir. 6101 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 1. maddesinde düzenlenen; ""Türk Borçlar Kanunu"nun yürürlüğe girdiği tarihten önceki fiil ve işlemlere, bunların hukuken bağlayıcı olup olmadıklarına ve sonuçlarına, bu fiil ve işlemler hangi kanun yürürlükte iken gerçekleşmişse, kural olarak o kanun hükümleri uygulanır. Türk Borçlar Kanunu"nun yürürlüğe girmesinden sonra bu fiil ve işlemlere ilişkin olarak gerçekleşecek temerrüt, sona erme ve tasfiye, Türk Borçlar Kanunu hükümlerine tabidir."" hükmü uyarınca somut uyuşmazlıkta sözleşmelerin bir kısmına tarihleri itibariyle yürürlükte bulunan 818 sayılı BK"nın ilgili hükümlerinin uygulanması gerekirken mahkemece, kredi sözleşmelerinin tarihleri gözetilmeksizin komisyon ve masrafa ilişkin sözleşme hükümlerinin tamamının 6098 sayılı TBK uyarınca genel işlem koşulu olduğu gerekçesiyle masrafın hesaplanarak davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş BOZMAYI gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda, (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin, tüketici kredisi kaynaklı 512,40 TL tutarındaki masrafın iadesi hükmüne yönelik temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı banka yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 06/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.