MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet,beraat

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre, sanık ...’ın kendisi hakkında yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar karşı yaptığı 06/05/2013 havale tarihli başvurusunun, itiraz merciince incelenerek karara bağlandığı ve bu dilekçede sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin bulunmadığı belirlenerek, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemi ile sınırlı olarak dosya görüşüldü:
A-Katılanlar ... ve Gülizar Karataş’ın, Cumhuriyet Savcısının temyiz dilekçesinin kendilerine tebliği üzerine sunmuş oldukları 20.06.2013 havale tarihli temyiz dilekçelerinin süresi içinde verilmediği anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca katılanların TEMYİZ İSTEKLERİNİN REDDİNE,
B-O Yer Cumhuriyet Savcısının temyizine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
1-Sanık ... hakkında yaralama suçundan kurulan beraat hükmünde, sanığın suçlamayı kabul etmediği ve müştekinin de, sanık tarafından bastonu kırıldığı için, sanık olay yerinden ayrıldıktan sonra ayağa kalkarken dengesini kaybetmesi sonucu düşmesi nedeniyle yaralanmanın meydana geldiğini beyan etmesi ve tanığın da yaralamaya ilişkin bir anlatımının olmaması karşısında, tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Eyleme ve yükletilen suça yönelik O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında hakaret ve tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyizi yönünden; O yer Cumhuriyet savcısının, sanık hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü sanık aleyhine temyiz ettiği ve hakaret suçundan sanık hakkında hükmolunan adli para cezası, miktar itibariyle kesinlik sınırı içinde kalmakta ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 29.09.2009 tarih ve 2009/5-173 esas-2009/209 karar sayılı, 21.12.2010 tarih ve 2010/10-230 esas-2010/264 karar sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere, daha ağır bir cezayı gerektirecek ve doğru uygulama yapıldığında temyiz incelemesine konu olabilecek bir eylemde, mahkemece suç niteliği doğru olarak belirlenmesine karşın, yanılgılı bir uygulama ile kesinlik sınırı içinde kalan bir cezanın verilmesi halinde bu gibi hükümlerin aleyhe başvuru üzerine temyiz denetimine konu olabileceği, somut olayda ise doğru uygulama yapılmış olsa idi, tekerrüre esas mahkumiyet hükmü bulunan sanık hakkında hakaret eyleminden dolayı, 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesi uyarınca zorunlu olarak 5237 sayılı TCK"nin 125/1. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasına hükmolunması gerekeceğinden ve bu hüküm de temyize tabi olacağından tebliğnamedeki ret düşüncesine iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
a-Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde; 5271 sayılı CMK"nın 225/1. maddesi gereğince hükmün konusu, iddianamede gösterilen eylem olduğundan iddianamede açıklanan ve suç oluşturduğu ileri sürülen fiilin dışına çıkılması, dolayısıyla davaya konu edilmeyen bir eylemden dolayı yargılama yapılması ve açılmayan davadan hüküm kurulması kanuna aykırıdır. Somut olayda, iddianamenin anlatım kısmında sanığın, müştekileri tehdit ettiğine ilişkin eyleminin açıklanmadığı, sadece sevk maddesi yazılmasının dava açılması anlamına gelmeyeceği gözetilmeden, "Fail ve Fiilde Bağlılık Kuralı"na aykırı olarak uygulama yapılmak suretiyle iddianamede tanımlanmayan eylemden hüküm kurulmak suretiyle CMK"nın 225.maddesine aykırı hareket edilmesi,
b-Tekerrüre esas mahkumiyet hükmü bulunduğu halde sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 125/1. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası yerine adli para cezası tercih edilmek suretiyle 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesine aykırı davranılması,
c-Sanık hakkında sonuç olarak adli para cezalarına hükmedilmesi nedeniyle TCK"nın 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınması gereken başka bir ilam bulunmasına rağmen, cezaların türü ve miktarı itibariyle kesin mahiyette olan hükümlerin TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına esas gösterilmesi,
d-Kabule göre de;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1 maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, hakaret suçu yönünden ise, uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında bu suç yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması;
Bozmayı gerektirmiş, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 19/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.