DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, hafta tatili, ücret ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin ücretinin asgari ücretin altına olması ve ücret alacaklarını alamaması nedenleri ile iş sözleşmesini 4857 sayılı İş Kanunu"nun 24/II-(e) maddesi gereğince feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile ödenmediğini iddia ettiği yıllık izin ücreti, hafta tatili çalışma ve ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, davacı talep ve iddialarının gerçek dışı olduğunu, müvekkili şirketin ibra edildiğini savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporlarına dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Kararı taraflar temyiz etmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici nedenlere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Mahkemece davalı lehine reddedilen alacak miktarı dikkat edilmeksizin vekalet ücretine hükmedilmesi hatalıdır. Ancak bu durum yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur. Sonuç: Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 7. bendinde yer alan “1.500,00 TL vekalet ücretinin” ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine, “2.041,54 TL vekalet ücretinin” yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinden 2,50 TL"nin davacıya, arta kalanın davalıya yükletilmesine, kesin olarak 23.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.