MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25/10/2017 tarih ve 2016/99 E- 2017/390 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 27/09/2018 tarih ve 2018/293 E- 2018/960 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Chocolips (kek) markasının sahibi olduğunu, Chocolips markasının çok uzun süredir kullanılıp bilinir olduğunu, dava konusu tasarıma ait kek kalıbının ilk defa müvekkili şirket tarafından kullanıldığını ve tasarlandığını, davalı tarafça yapılan tasarım başvurusuna 2012/58616 ve 2010/69895 sayılı markalar ile 2011/3158, 2011/3159 ve 2011/3160 sayılı tasarımlar mesnet gösterilerek itiraz edildiğini ancak itirazlarının haksız şekilde reddedildiğini ileri sürerek, TPMK YİDK’nın 21.01.2016 tarih ve 2015/T-934 sayılı kararının iptaline ve 2014/8959 sayılı tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, tasarımların bütün itibariyle birbirlerinden çok farklı olduğunu, müvekkili şirket tasarımının yeni özgün ve orjinal olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, toplanan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu tasarımın kek tasarımı olması nedeniyle sıradan tüketicinin dahi bu tasarım için bilgilenmiş kullanıcı olarak kabul edilmesi gerektiği, davaya konu tasarım başvurusu ile davacı itirazına mesnet 2012/58616 ve 2010/69895 sayılı marka tescillerinde yer alan kek görselleri arasında bir farklılık bulunduğu, davacı itirazına mesnet teşkil eden 2011/3159 sayılı tasarım tescili ise kek kalıbı olup davaya konu edilen kek tasarımının aynı ve/veya belirgin benzeri olduğunun iddia edilmesinin mümkün olmadığı, davacı itirazına mesnet 2011/3158 sayılı tasarım tescilinde de inceleme yapmak için yeterli görsel bulunmadığı, davacı itirazına mesnet 2011/3160 sayılı tasarıma bakıldığında ise, davaya konu edilen 2014/8959 sayılı tasarım ile arasında, genel görünüm itibariyle belirgin bir benzerliğin olduğu ve tasarım başvurusuna konu ürünün yenilik
kriterini taşımadığı, diğer yandan davalının başvurusuna konu tasarımın başvuru tarihinden önce üçüncü şahıs/firmalar tarafından üretilmiş bir ürün niteliğinde olup harcıalem niteliğini haiz olduğu gerekçesiyle, davanın kabulü ile TPMK YİDK"nın 21.01.2016 tarihli ve 2015/T-934 sayılı kararının iptaline ve 2014/8959-1 sıra sayılı tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20.Hukuk Dairesince tüm dosya kapsamına göre yapılan istinaf incelemesi sonucunda; mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle, davalılar vekillerinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 06/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.