MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinin ... Şubesinde 11.09.2007 tarihinden şirketin tasfiye tarihi olan 12.04.2010 tarihine kadar sigortasız olarak görev yaptığını, müvekkilinin çalıştığı döneme ait davalıdan bakiye ücret alacağı olduğunu iddia ederek, ücret alacağının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının tek özelliğinin işyeri çalışanı Sevim"in eşi olması olduğunu ve bu nedenle sık sık eşinin çalıştığı şirketin işyerine geldiğini, işyerinin açılışına ve davetlerine katıldığını, davacı ... ile eşi Sevim"in şirketin malları fatura edilmek suretiyle satış işlemi gösterilerek şirketin mallarını zimmetlerine geçirdiklerini, bunun üzerine haklarında suç duyurusunda bulunulduğunu ve Asliye Hukuk Mahkemesinde çalındığı iddia edilen malların bedelinin tazmini için dava açıldığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, yasal süresi içinde davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Uyuşmazlık, taraflar arasındaki ilişkinin İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.
Davanın açıldığı tarihte yürürlükte bulunan 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 1. maddesine göre; İş Kanunu"na göre işçi sayılan kimselerle (o kanunun değiştirilen ikinci maddesinin Ç, D ve E fıkralarında istisna edilen işlerde çalışanlar hariç) işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya İş Kanunu"na dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli olarak lüzum görülen yerlerde iş mahkemeleri kurulur. 5521 sayılı Kanun"un 1. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen İş Kanunu, şu an yürürlükte olan 4857 sayılı İş Kanunu’dur. Keza 4857 sayılı İş Kanunu"nun 1"inci maddesinin ikinci fıkrası gereğince, 4"üncü maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine, işverenler ile işveren vekillerine ve işçilerine, çalışma konularına bakılmaksızın bu Kanun"un uygulanacağı belirtilmiştir. Bu nedenle 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya İş Kanunu’na dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıkları, iş mahkemelerinde çözülecektir. İş mahkemesinin diğer kanunlardaki ayrık düzenlemeler hariç görevli olması için taraflar arasında iş ilişkisi bulunması gerekir. Taraflar arasındaki ilişkinin iş ilişkisi dışında diğer iş görme edimi içeren özel sözleşmeler (vekalet, eser, ortaklık gibi) veya iş ilişkisi olmakla birlikte Yasa"nın 4. maddesinde sayılan işler ve iş ilişkilerinde çalışan işçi olması halinde genel Hukuk Mahkemelerinin (görev uyuşmazlığı), statü hukuku kapsamında olması halinde ise idari yargının görevli olması (yargı yolu uyuşmazlığı) sözkonusudur.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemenin taraflar arasında iş ilişkisi bulunmadığını doğru bir şekilde belirlemesi karşısında iş mahkemesinin görevli olmayıp, genel hukuk mahkemelerin görevli olduğu ortadadır. Bu nedenle davanın iş mahkemesinin görevsizliği nedeni ile dava şartı yokluğundan usulden reddi yerine esastan reddine karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 25/03/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.