Borçlunun ödeme şartını ihlal suçundan sanık ... Otelcilik Turizm Gıda İnşaat Taahhüt Taşımacılık, Temizlik İşletmeleri Ticaret Şirket yetkilisi ..."nün, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu"nun 340. maddesi uyarınca 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Manavgat İcra Ceza Mahkemesinin 25/02/2014 tarihli ve 2013/460 esas, 2014/138 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 08/04/2019 gün ve 94660652-105-07-1744-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17/04/2019 gün ve KYB.2019-40173 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-21/06/2013 tarihli ödeme taahhüdünde, taahhüt tarihinden son taksit tarihi olan 29/07/2013 tarihine kadar işleyecek faiz miktarı gösterilmediği gibi alacaklı vekilinin feragat beyanının da bulunmadığının anlaşılması karşısında, borçlu sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmayacağı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde,
2-Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 24/04/2018 tarihli ve 2015/4651 esas, 2018/2853 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa duruşma gününü bildiren davetiyenin mernis adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre 14/08/2013 tarihinde yapıldığı, ancak muhatabın (ya da muhatap namına tebligatı alabilecek olanların) adresinde bulunmama nedeni araştırılmadan, yine o adresten sürekli mi yoksa geçici olarak mı ayrıldığı tespit edilmeden, geçici olarak bulunmaması halinde keyfiyetin komşuya haber verilmesi şartı yerine getirilmeksizin Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu gözetilmeden, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanmasında, isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Kanun yararına bozma isteminin (1) no’lu nedeni yönünden yapılan incelemede;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği bu itibarla yerinde görüldüğünden, Manavgat İcra Ceza Mahkemesinin 25/02/2014 tarihli ve 2013/460 esas, 2014/138 sayılı kararının CMK’nın 309/4-d maddesi uyarınca BOZULMASINA, sanık hakkında ödeme şartını ihlal eyleminden dolayı hükmolunan tazyik hapsinin kaldırılmasına, bozma sebebine göre kanun yararına bozma isteminin (2) no’lu nedeni yönünden karar verilmesine yer olmadığına, 12/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.