Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2017/3389 Esas 2019/2243 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVACI-DAVALI : ...
DAVALI-DAVACI : ...
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından, kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen nafakalar ve tazminatlar ile reddedilen kendi tazminat talepleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Asıl dava erkek tarafından açılan, birleşen dava ise kadın tarafından açılan Türk Medeni Kanunu"nun 166/1 maddesinde düzenlenen evlilik birliğinin sarsılması hukuki nedenine dayalı boşanma davası olup ilk derece mahkemesince yapılan yargılama sonucunda her iki davanın da kabulü ile tarafların boşanmalarına, davalı -davacı kadın lehine dava tarihinden karar kesinleşinceye kadar hükmedilen aylık 500 TL tedbir nafakasının kararın kesinleşmesine müteakip yoksulluk nafakası olarak devamına, yine davalı-davacı kadın lehine 8.000,00 TL maddi, 12.000,00 TL manevi tazminatın davacı -davalıdan alınarak davalı-davacıya verilmesine karar verilmiş, ilk derece mahkemesince verilen 30.12.2016 tarihli bu karar taraflarca istinaf edilmiştir.
İstinaf incelemesini yapan Bölge Adliye Mahkemesince, dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda tarafların "kusur belirlemesine" yönelik istinaf başvurularının kabulü ile ilk derece mahkemesinin kusura ilişkin gerekçesinin düzeltilmesine ve ilk derece mahkemesinin hüküm kısmının 2 nolu bendindeki maddi hataya yönelik "T.M.K 166/1 - III " ibaresinin çıkarılarak yerine "T.M.K 166/ 1 - 2 " sözcüklerinin ilave edilmesi suretiyle hükmün düzeltilmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ne var ki, bölge adliye mahkemesince davalı -davacı kadının tazminatların miktarına yönelik istinaf başvurusunun kısmen kabulüne karar verildiği halde, kabulüne karar verilen bu kısımlar yönünden eda hükmü oluşturacak şekilde yeniden esas hakkında karar verilmemesi doğra görülmemiştir ( HMK m. 353-f. 1/6-2 ). Ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, bu yönlerden bölge adliye mahkemesi hükmünün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir (HMK m. 370/2).
SONUÇ:Temyiz edilen Bölge Adliye Mahkemesi hükmünün, yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple, 2. bendinden sonra gelen (a) ve (b) bentlerinin hükümden tamamen çıkarılmasına, yerine (a) bendi olarak " Davalı-davacı kadının maddi tazminat talebinin kısmen kabulü ile TMK"nın 174/1 maddesi uyarınca 20.000,00 TL maddi tazminatın davacı-davalı erkekten alınarak, davalı-davacı kadına verilmesine ", (b) bendi olarak "Davalı-davacı kadının manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile TMK"nın 174/2 maddesi uyarınca 15.000,00 TL manevi tazminatın davacı-davalı erkekten alınarak, davalı-davacı kadına verilmesine " bentlerinin eklenmesine, hükmün bu bölümlerinin düzeltilerek, temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.06.03.2019 (Çrş.)