Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1399 Esas 2020/333 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1399
Karar No: 2020/333
Karar Tarihi: 13.01.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1399 Esas 2020/333 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davacının koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebinin kısmen kabulüne karar verdi. Ancak davacı ve davalı vekilleri kararı temyiz etti. Mahkeme, yapılan yargılamaya ve toplanan delillere göre hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarının yeterli olmadığına hükmetti, ancak davacının hangi suç veya suçlardan tutuklandığının tespit edilmesi halinde alınan hapis cezasının kesinleşmesi ile birlikte haksız tutuklu kaldığı sürenin mahsup edilebileceği hususuna dikkat çekti. Manevi tazminatın, davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer dikkate alınarak, hak ve nesafet ilkelerine uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerektiğini belirtti. Kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle davacı lehine belirlenen manevi tazminat miktarının fazla olduğunu ve davalı vekillerinin temyiz itirazlarının yerinde olduğuna hükmetti. Bu sebeple mahkeme kararı, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak bozuldu. Kararda geçen kanun maddeler

12. Ceza Dairesi 2019/1399 E. , 2020/333 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulü ile 1.273.50 TL maddi, 3.200.00 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarının yeterli olmadığına ilişkin tüm, davalı vekilinin ise sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat davasına esas Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 2015/50931 soruşturma numaralı dosyası üzerinden davacının silahlı örgüt üyesi olmak suçundan hakkında 01/10/2015 tarihinde kamu adına kovuşturma yapılmasına yer olmadığına dair karar tesis edilmiş ise de aynı dosyada davacı hakkında silahlı örgüt propagandası yapmak suçundan 05/10/2015 tarihli iddianame ile kamu davası açıldığı ve yapılan yargılama sonucunda 10/03/2016 tarihinde Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/447-2016/142 sayılı hükmü ile bu suçtan davacının (sanık), sonuç olarak 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği görülmekle, davacı ile ilgili sorgu tutanağı ve tutuklama müzekkeresinin Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde aslı ya da onaylı örneği dosya içine getirtilerek, davacının hangi suç veya suçlardan tutuklandığı tespit edilip, diğer yandan, davacının silahlı örgüt propagandası yapmak suçundan tutuklanmadığının tespit edilmesi halinde, almış olduğu hapis cezasının kesinleşmesi ile birlikte haksız tutuklu kaldığı sürenin mahsup edilebileceği hususu dikkate alınarak, davacı hakkındaki maddi ve manevi tazminatın bu durum dikkate alınarak belirlenmesi gerekeceği nazara alınmadan yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, davacı lehine belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda fazla manevi tazminata hükmolunması,

Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.