Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Maddi tazminat talebinin reddine, manevi tazminat istemine ilişkin davanın ise kısmen kabulü ile 20.000 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının maddi tazminat talebinin reddine, manevi tazminat talebinin ise kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, davacı lehine maddi tazminata da hükmedilmesi gerektiğine ve manevi tazminat miktarının yeterli olmadığına ilişkin tüm, davalı vekilinin ise sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat davasına esas Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/171-2015/438 sayılı dosyasında davacının “sanık” suç örgütü kurmak eyleminden hakkında 27/11/2015 tarihinde beraatine dair hüküm tesis edildiği ve bu eylem yönünden 07/12/2015 tarihinde hükmün kesinleştiği görülmekle birlikte, aynı dosyada davacı hakkında 8 ayrı hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verildiği, bu kararların büyük kısmının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 13/07/2016 tarih, 2016/3548-2016/5667 sayılı ilamı ile onandığı, davacının belirtilen dosyada 23/06/2011-28/03/2014 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, 23/06/2011 tarihli tutuklama müzekkeresi incelendiğinde fiilin Kanunda hükme bağlandığı maddeler kısmında hırsızlık suçunun düzenlendiği TCK"nın 142. maddesinin gösterildiği görülmekle, bu kapsamda davacı lehine CMK"nın 141-144. maddeleri uyarınca tazminat koşullar oluşmadığından açılan davanın reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, kısmen kabulüne dair yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Haksız yere tutuklu kalan davacı lehine tutuklu aldığı döneme ilişkin asgari ücret tarifesi uyarınca maddi tazminata hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, hukuksal olmayan gerekçelerle maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.