Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/789 Esas 2020/1017 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/789
Karar No: 2020/1017
Karar Tarihi: 17.02.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/789 Esas 2020/1017 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, bir hizmet alım sözleşmesi kapsamında davacı tarafından ödenen işçilik alacakları nedeniyle açılmıştır. Davacı, sözleşme hükümleri gereği davalının sorumlu olduğunu ve ödenen bedellerin tahsil edilmesini talep etmiştir. Mahkeme, bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davacı vekili karara itiraz etmiştir ancak temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri: Türk Borçlar Kanunu'nun 106. ve 117. maddeleri.

23. Hukuk Dairesi 2019/789 E. , 2020/1017 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçinin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takipleri sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemelerden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu, müvekkili tarafından ödenen bedellerin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevap dilekçesi vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalılar ile yapılan sözleşme kapsamında SGK kayıtlarına göre davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan ödemeyi aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği gerekçesiyle davalının sorumluluğunu belirleyen bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 17.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.