Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1204 Esas 2018/5261 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1204
Karar No: 2018/5261
Karar Tarihi: 31.05.2018

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1204 Esas 2018/5261 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işyeri, kuruma yanlışlıkla ve yersiz şekilde ödediği %5 primlerin geri alınması ve faizlerinin tahsil edilmesi için davalı kuruma dava açmıştır. Mahkeme davayı kabul etmiş ve fazladan ödenen 2.179,78 TL sigorta priminin kuruma ödendiği tarihlerden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsil edilerek davacıya ödenmesine karar vermiştir. Davalı kurum vekili, temyiz talep etmiş ancak temyiz sınırının altında olduğu için temyiz istemi reddedilmiştir. Sonuç olarak, davalı kurum vekilinin temyiz itirazları reddedilmiş ve Mahkeme kararı onanmıştır.
Kanun maddeleri: Davacının taleplerinin kabul edilmesinde, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu'nun 102. maddesi ile 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkındaki Kanun'un 51. maddesi uygulanmıştır.

21. Hukuk Dairesi 2018/1204 E. , 2018/5261 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, Kuruma ödenen %5"lik prim tutarının faiziyle tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R
Dava kuruma yanlış ve yersiz ödenen % 5 primler için 2.179,78 TL. prim tutarının Kurumdan geri alınmasına, hükmedilecek prim alacağına primin kuruma yatırıldığı tarihi takip eden aybaşından itibaren kanunu faiz yürütülmesi istemine ilişkindir.
Mahkeme, 08.06.2017 tarihli 2016/585 E. 2017/289 K sayılı ilamı ile önceki kararda direnilmesine, davanın kabulü ile davacı şirket tarafından davalı Kuruma fazladan ödenen 2.179,78 TL. sigorta priminin kuruma ödendiği tarihlerden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlike davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar vermiştir.
Mahkemenin 08.11.2017 tarih 2016-585 Esas, 2017-289 Karar sayılı ek kararı ile Mahkeme kararının temyiz yolu kapalı olduğundan davalı vekilinin temyiz talebinin kesin karar olması nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Temyiz olunan ek karar temyiz isteminin kesinlikten reddine ilişkindir.
Somut olayda, temyiz konusu dava değeri direnme kararı tarihi itibari ile temyiz sınırının altındadır.
Bu durumda hüküm kesin nitelik taşıdığından temyiz isteminin reddine dair Mahkemenin 08.11.2017 tarihli ek kararının onanması gerekir.
SONUÇ: Yukarıdaki nedenlerle davalı Kurum vekilinin yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve kanuna uygun olan 08.11.2017 tarihli ek kararın ONANMASINA, 31.05.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.