MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 22/12/2017 tarih ve 2016/334 E- 2017/456 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 25/10/2018 tarih ve 2018/410 E- 2018/1084 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sora işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının 2009/59582, 2012/66543, 2013/106676, 2013/016681, 2012/89591, 2012/89636, 2013/76642 sayılı “NEF” ibareli markalarıyla faaliyet gösteren dava dışı Timur Gayrimenkul Geliştirme Yapı ve Yatırım A.Ş.’nin yöneticisi ve ortağı olduğunu, 2004 yılından beri gerek inşaat sektöründe gerekse de farklı alanlarda pek çok proje geliştirdiğini, davalının 2015/71631 sayılı “GEF YAPI+şekil” ibareli marka başvurusuna yapılan davacı itirazının nihai olarak TPMK tarafından rededildiğini, davalının tamamen kötü niyetli olarak “GEF YAPI” adı altında marka tescil başvurusunda bulunduğunu, ibarelerin karıştırılabilir nitelikte olduğunu ve taraf markaları kapsamında yer alan hizmetlerin aynı olduğunu ileri sürerek TPMK YİDK"nın 2016-M-7413 sayılı kararının iptaline, tescil edilmesi halinde davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, başvuru markası ile itiraza mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b bendi kapsamında iltibasa neden olabilecek düzeyde bir benzerliğin mevcut olmadığı, taraf markaları benzer görülmediğinden 8/4 maddesinin uygulama alanı bulmayacağı, başvuru konusu markanın kötü niyetli bir şekilde tescile konu edildiğinin ispatlanmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Ankara Bölge adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vetkilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 06/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.