MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17/10/2017 tarih ve 2016/394 E. - 2017/465 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 11/10/2018 tarih ve 2018/332 E. - 2018/1025 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının 2014/41193 sayı ile tescilli "İZMİR EMLAK" ibareli markanın sahibi olduğunu, davalının 2015/74739 sayılı “SMYRNA EMLAK” ibareli marka tescil başvurusuna davacı tarafından yapılan itirazın nihai olarak TPMK YİDK tarafından red edildiğini, oysa ki “SMYRNA” ibaresinin İzmir’in eski ismi olduğunun hemen herkes tarafından bilindiğini, dolayısıyla “SMYRNA EMLAK” ve “İZMİR EMLAK” ibarelerinin ayniyet derecesinde benzer olduğunu ve iltibas yarattığını ileri sürerek, TPMK YİDK’nun 2016-M-9648 sayılı kararının iptalini, tescil edilmesi halinde davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, İzmir isminin kimsenin tekeline bırakılamayacağını, "SMYRNA" ve "İZMİR" kelimeleri arasında şekil, ses, görünüm ve yazılış olarak herhangi bir benzerliğin bulunmadığını, başvuru markası ile itiraza mesnet marka arasında iltibas bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraf markaları kapsamında yer alan mal ve hizmetlerin aynı/aynı tür olduğu, ancak ibarelerin gerek yazılış ve gerekse telaffuz ve sescil olarak birbirlerinden tamamen farklı olduğu ve 556 sayılı KHK."nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve iltibas tehlikesinin bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 06/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.