Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/170 Esas 2019/2205 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından boşanma davası ve fer"ileri ile 27.07.2016 tarihli ek karar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davalı erkeğe kusur olarak yüklenen "Eşini tehdit" ettiğine dair vakıanın ispatlanamadığı, yine "Eşine hakaret ettiği" vakıasına yönelik tanık beyanları ise duyumdan ibaret olup, bu vakıanın da ispatlanamadığının bu sebeple kusur belirlemesinde hükme esas alınamayacağı, ancak yapılan yargılama ve toplanan delillerden tarafların mahkemece kabul edilen diğer kusurlu davranışlarına göre boşanmaya sebep olan olaylarda davalı erkeğin tamamen kusurlu olduğunun ve TMK"nun 162. maddesi koşullarının oluştuğunun anlaşılmasına göre, davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı kadın lehine hükmedilen yoksulluk nafakası miktarı fazladır. Mahkemece Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
3-Mahkemece yapılan yargılama sonucunda 19/07/2016 tarihinde tefhim edilen kısa kararla davanın kabulü ile tarafların TMK"nun 162. maddesi gereğince boşanmalarına, ortak çocukların velayetinin davacı anneye verilmesine, davacı kadın lehine maddi ve manevi tazminat ile ortak çocuklar ve davacı kadın lehine nafakaya hükmedilmiştir. Karardan sonra davacı kadın vekilinin geçici velayet talebi üzerine mahkemece 27.07.2017 tarihli ek karar ile dosya üzerinden “Davalı erkeğin alkol alışkanlığı ve eşine şiddet uyguladığı” gerekçesiyle ortak çocukların karar kesinleşinceye kadar anneye teslimine dair karar verilmiştir. Mahkeme ilk karar ile dosyadan el çekmiştir. Talep üzerine taraflara hak ve yükümlülük oluşturacak şekilde ek karar ile yeniden hüküm kurması isabetsiz olduğundan 27/07/2016 tarihli ek kararın bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 3. bentte açıklanan sebeple 27/07/2016 tarihli ek kararın bozularak kaldırılmasına, temyize konu asıl hükmün ise yukarıda 2. bentte açıklanan sebeple yoksulluk nafakasının miktarı yönünden BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte açıklanan sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 06.03.2019 (Çrş.)