Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/2169 Esas 2018/3029 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/2169
Karar No: 2018/3029
Karar Tarihi: 24.04.2018

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/2169 Esas 2018/3029 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, tefecilik suçuna ilişkin verilen hüküm temyiz edildiğinde, TCK'nın 241. maddesinde tefecilik suçunu tanımlayan koşulların oluşmadığı gerektiğini belirtti. Tefecilik suçunun kazanç elde etmek amacıyla ödünç para verme faaliyeti üzerine kurulu olduğu ve bu faaliyetin birden fazla kişiye yapılması veya faiz karşılığı yapılmak zorunda olmadığı belirtildi. Bunun yanı sıra, sanığın katılanla ticari ilişki içinde olduğu ve borcunu ödemekte zorlandığı savunmasına karşılık, herhangi bir kanıt sunulmadığı için tefecilik iddiasının ortaya konulamadığı sonucuna varıldı. Kararın kanun maddeleri arasında TCK'nın 241. ve 53. maddeleri yer alıyor. Anayasa Mahkemesi'nin 2015 yılında TCK'nın 53. maddesindeki bazı ibareleri iptal ettiği belirtildi.

5. Ceza Dairesi 2016/2169 E. , 2018/3029 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması; bu bağlamda, sanığın katılanla ticari ilişkisi olduğu yönünde savunması karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısında tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması yaptırılması, ilgili icra dairelerinden sanığın alacaklı olduğu icra dosyalarının sorulup var ise aslı veya onaylı suretleri getirtilip borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığı sanıktan para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına başvurulmasından sonra hasıl olacak sonuca göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.