MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret alacağı, izin ücreti, fazla mesai ücreti, bayram ve genel tatil ücreti ile hafta sonu çalışma ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin rızası olmadan 27/02/2010 tarihinde ücretsiz izne çıkarıldığını, bu durumun işveren açısından eylemli bir fesih niteliği taşıdığını, müvekkilinin iş akdinin haksız yere anılan tarihte sona erdirildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile ücret alacağı, izin ücreti, fazla mesai, bayram ve genel tatil ücreti, hafta sonu çalışma ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili kurumun ekonomik darboğazı aşabilmek amacıyla Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu ... İl Müdürlüğüne 17/12/2009 tarihinde kısa çalışma uygulaması talepli başvuruda bulunduğunu, Bakanlık tarafından, müvekkilinin başvurusunun incelenerek kabul edildiğini ve 03/11/2009-30/04/2010 tarihleri arasında müvekkili işyerinde kısa çalışma uygulanmasına izin verildiğini, davacının iş akdinin feshedilmediğini, kısa çalışma ödeneği alınmış olduğu için işyerinin tamamen tatil edildiğini, davacının ücret alacağının bulunmadığını, iş akdinin davacı tarafça kısa çalışma uygulaması içinde fesholunduğunu, müvekkili şirketten hiç ad altında alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davalı şirketin 17/12/2009 tarihinde Çalışma Ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu ... İl Müdürlüğüne kısa çalışma uygulaması talepli başvuru yaptığı, Bakanlıkça bu talep uygun bulunarak 03/11/2009-30/04/2010 tarihleri arasında kısa çalışma uygulamasına izin verildiği, davacının ödenmediğini iddia ettiği aylara ait ücretlerin davacıya kısa çalışma ödeneği kapsamında Türkiye İş Kurumu tarafından ödeneceği ve davalı işverenin bu dönem için ücret ödeme yükümlülüğünün bulunmadığı, bu nedenle davacının davalı işverenden Aralık 2009 ile Ocak, Şubat 2010 aylarına ait ücret talebinde bulunamayacağından davalı şirketin yasal prosedürü işleterek yasal hakkını kullanmış olduğundan bu durumun ücretsiz izne çıkarılma olarak da değerlendirilemeyeceğinden yapılan feshin haklı fesih olmadığından davacının kıdem ve ihbar tazminatı hakkının doğmadığı, kıdem ve ihbar tazminatı alacağının bulunmadığı, davacının hizmet süresine göre 128 gün ücretli yıllık izne hak kazandığı, davacının 23,5 gün ücretli yıllık iznini kullandığı, davacının 104,5 günlük ücretli yıllık iznini kullandırdığını davalı işveren izin defteri ve buna benzer belgelerle kanıtlayamadığından davacının izin ücreti alacağının bulunduğu, davacının Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarını kapsayan yaz dönemlerinde haftada yasal 45 saatlik sürenin üzerinde 6 saat fazla çalıştığı, fazla çalışma ücreti alacaklısı olduğu, davacının yaz dönemi olan Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarını kapsayan dönemde ayda ortalama olarak bir hafta tatilinde çalıştığı, davacının hafta tatili ücreti alacağının bulunduğu, davacının ödenmediğini iddia ettiği aylara ait ücretlerin davacıya kısa çalışma ödeneği kapsamında Türkiye İş Kurumu tarafından ödeneceği ve davalı işverenin bu dönem içinde ücret ödeme yükümlülüğü bulunmadığından davacının ücret alacağının bulunmadığı, davacının dini bayramlar dışında kalan genel tatil günlerinde çalıştığı, davacının genel tatil ücreti alacağının bulunduğu gerekçesiyle davacının yıllık izin ücreti, fazla çalışma-hafta tatili-genel tatil ücreti alacakları hüküm altına alınmış, fazlaya ilişkin talepleri ise reddedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalının Temyizi Yönünden: Davacı işçinin kullandığı izin günü sayısı dosyadaki belgelere göre 28 gün olduğu halde 23,5 gün olarak kabulü hatalıdır.
3- Davacının Temyizi Yönünden: Davacının 17.08.2001 tarihinde işyerinde işe başladığı davalı tarafın cevap dilekçesinde de kabul edilmiş olup, buna karşın Hizmet Döküm Cetvelinde bu tarih itibariyle işçinin Kuruma bildiriminin yapılmadığı anlaşılmaktadır.
Diğer taraftan, kısa dönem çalışmasından önce davacı işçinin fazla çalışma karşılığının işverence ödenmemiş olduğu bilirkişi raporu ile de ispatlanmıştır.
Tüm bu hususlar gözetildiğinde, davacı işçinin iş akdini haklı nedenle feshettiği gözetilmeksizin delillerin yanılgılı değerlendirilmesi sonucu feshe bağlı istemlerin reddi doğru görülmemiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.