Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/2134 Esas 2018/3017 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tefecilik suçunun mağduru olan Hazinenin kamu davasına katılması konusunda bir karar verilmemiş ise de, vekili tarafından 07/11/2013 tarihli duruşmada sanıktan şikayetçi olduklarını ve cezalandırılmasını talep ettiklerini bildirmesi ve hükmün süresi içinde temyiz edilmesi karşısında, temyiz dilekçesinin mahiyeti de nazara alınarak 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca müşteki Hazinenin kamu davasına katılan olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
1)Tefecilik suçunda suç tarihinin, kazanç elde etmek amacıyla ödünç paranın verildiği tarih, zincirleme suçlarda ise son suçun işlendiği gün olduğu, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12/05/2015 gün ve 2014/4-655 Esas, 2015/152 sayılı Kararında da açıklandığı üzere değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç karşılığı ödünç para verilmesi halinde zincirleme tek tefecilik suçunun oluşacağı nazara alındığında; UYAP üzerinden yapılan incelemede sanık hakkında aynı suçtan açılan Kozan 1. Asliye Ceza Mahkemesine 2014/80 Esas ve Kozan 2. Asliye Ceza Mahkemesine 2014/541 Esas sayılı kamu davalarının akıbetlerinin araştırılması, derdest ise birleştirilmesi, karara çıkmış ve kesinleşmiş ise onaylı örneklerinin getirtilerek incelenmesinden sonra suç ve iddianame tarihlerine göre eylemler arasında hukuki kesinti oluşup oluşmadığının ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının saptanması, ayrıca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin belirlenmesi halinde sanığa TCK"nın 241. maddesi gereğince verilecek cezadan aynı Kanunun 43/1. maddesi uyarınca artırım yapıldıktan sonra kesinleşen dava dosyasından verilen cezanın mahsubu ile oluşur ise aradaki fark kadar cezaya hükmedilmesi, hukuki kesintinin gerçekleşmesi halinde ise ayrı ceza verilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
a)Sanık hakkında TCK"nın 53/3. maddesi gereğince sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından 53/1-c maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmedilemeyeceği gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılması,
b)Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
c)5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesine göre tekerrüre esas alınan Kozan Ağır Ceza Mahkemesinin 2005/236-182 E.-K. sayılı ilamının kesinleşme tarihinin 27/12/2005 olduğu iş bu dosyadaki suç tarihinden sonraya ait bulunması nedeniyle tekerrüre esas teşkil etmediği gözetilmeden tekerrür hükümleri uygulanarak TCK"nın 58/2. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.