Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b.e, 62/1, 52/2-4. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 08:40 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile meskun mahalde, iki yönlü asfalt kaplama, bölünmüş yolun 1 platformunun yol çalışması nedeniyle kapalı olduğu, diğer platformunun gelişli gidişli olarak dubalarla ayrıldığı yolda seyir halindeyken, yolun gidiş istikametine göre sol tarafından yolun karşısına geçmeye çalışan katılana tali kusurlu olarak çarpmak sureti ile katılanın hayati tehlike geçirecek ve kemik kırıklarının hayati fonksiyonlarının ağır (5) derecede etkileyecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere; sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik hapis ihtaratına hükümde yer verilmemesi, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin kararın usul ve esasa aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 09.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.