Yargıtay - Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5920 Esas 2020/286 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5920
Karar No: 2020/286
Karar Tarihi: 09.01.2020

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5920 Esas 2020/286 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 2.23 promil alkollü olarak araç kullanmak suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, adli para cezasının ödenmemesiyle ilgili TCK'nın 52/4. maddesi uygulanmamıştır. Mahkeme, delilleri değerlendirerek sanığın suçlu olduğuna karar vermemiştir. Ancak, sanık hakkında hükmedilen netice hapis cezası adli para cezasına çevrilirken, kanuna aykırı şekilde TCK'nın 50/3. maddesi yerine geçilmiştir. Bu nedenle hüküm, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen durumda hüküm, TCK'nın 50/1-a maddesi dikkate alınarak düzeltilerek onaylanmıştır.
Detaylı Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 179/2-3 maddesi: \"Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu işleyen kimse, iki yıldan dört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\"
- TCK'nın 62/1 maddesi: \"Alkollü araç kullanmaktan dolayı hükmedilen para cezasının ödenmemesi halinde, hükmedilen sürenin iki katı aynı statüde ve aynı miktar üzerinden zamanaşımı süresinde hesaplanarak bu Yasa uyarınca tahsili mümkündür.\"
- TCK'nın 50/3 maddesi: \"Hapis cezası üç aydan az olan suçlarda hükmün açıklanmasının geri bırakılması da kararlaştırılabilir.\"
- TCK'nın 52/2 maddesi: \"Yukarıdaki hükümlere göre hapis cezasına çarptırılanlar,

12. Ceza Dairesi 2019/5920 E. , 2020/286 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/2-3, 62/1, 50/3, 52/2. maddelerine göre mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü trafik ekiplerinin yaptıkları yol kontrolünde, sanığın 2,23 promil alkollü olarak araç kullandığının tespit edildiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulamaya hükümde yer verilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın sübuta, beraat kararı verilmesi gerektiğine, mahkumiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kayden 22/05/1989 doğumlu sanık hakkında hükmedilen netice hapis cezasının 1 ay 20 gün olduğu ve suçun işlendiği tarih itibariyle sanık 18 yaşını doldurup, 65 yaşını bitirmediği halde, kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, uygulama yeri bulunmayan TCK"nın 50/3. maddesine yer verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün üçüncü paragrafında yer alan, “TCK"nın 50/3” ibarelerinin,"TCK"nın 50/1-a" olarak değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.