Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/5299 Esas 2019/6848 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İSTANBUL 2.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 05/06/2018 tarih ve 2018/113-2018/157 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili şirketin otomotiv sektöründe faaliyet gösteren tanınmış bir şirket olduğunu, “LEXUS” markasını Türkiye dahil dünyanın bir çok ülkesinde tescil ettirdiğini, davalı şirketin 163352 tescil numarası ile 25. sınıf mallar yönünden aynı markayı adına tescil ettirdiğini, ancak davalının markayı fiilen kullanmadığını ileri sürerek davalı adına tescilli “Lexus” markasının kullanılmaması nedeniyle hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkili şirketin 1994 yılında kurulduğunu ve hem yurt içi hem de yurt dışına üretim ve satış yaptığını, davacının tescil tarihinin müvekkili markasından daha sonra olduğunu, markanın kullanılmadığı iddiasının gerçeği yansıtmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece uyulan bozma ilamı, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, mevcut dava derdet halde iken davanın yasal dayanağı olan 556 Sayılı KHK’nın 14. maddesinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği, davanın yasal dayanağının kalmadığı, yargılamada alınan bilirkişi raporları doğrultusunda davalının ciddi kullanımının bulunmadığı emtialar tespit edildiğinden davacının dava açmakta hukuki yararı olduğu gerekçesiyle davanın reddine, yargılama giderleri ve vekalet ücretinin davalı üzerine bırakılmasına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden taraflardan ayrı ayrı alınmasına, 05/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.