MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 13. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 07/12/2016 tarih ve 2015/415 E.- 2016/598 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nce verilen 11/10/2018 tarih ve 2018/1476 E- 2018/1029 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında Özelleştirme İdaresi Başkanlığının 21/07/2006 tarih 6747 sayılı yazısı ve Yönetim Kurulunun 24/07/2006 tarih 31-513 sayılı kararına istinaden 24/07/2006 tarihinde İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi imzalandığını, devir işleminin devir tarihinden önce kamuya ait şirket hisselerinin devir tarihinden itibaren özel sektöre geçmesini sağladığını, fiili devir tarihinden önceki döneme ait işlemler hakkında düzenlenen soruşturma raporlarında yer alan ve kurum zararı olarak tespit alacakların müvekkiline ait olması sebebiyle, bu alacaklar ile ilgili hukuki takibin müvekkili tarafından yürütülmesi gerektiğini, Toroslar EDAŞ Adana İl Müdürlüğünde kullanılan iş avansları ile ilgili belgelerde usulsüzlük yapıldığının belirlendiğini, Muhasebe ve Finansman Müdürlüğü personeli dava dışı ...’in yaptığı usulsüz işlemler sonucunda davalının hisselerinin %100’ünün müvekkiline ait olduğu dönemde toplam 47.990,48 TL tutarında kurum zararına sebebiyet verdiğini, davalı tarafından ... hakkında alacağın tahsiline yönelik Adana 13. İcra Müdürlüğü’nün 2013/2333 Esas sayılı dosyasından icra takibi başlatıldığını ve 988,62 TL tahsilat sağlandığını, Toroslar EDAŞ hisselerinin 01/10/2013 tarihinde devir işlemlerinin tamamlandığı dikkate alındığında kalan 47.001,86 TL alacağın takip ve tahsil hakkının müvekkiline ait olduğunu, bu konuda davalıya gönderilen yazıya verilen cevapta İHDS’nin 7.5 maddesi gereğince zararın şirketlerine ait olduğunun ve icra dosyasındaki taraf sıfatının davalıya ait olduğunun bildirildiğini, İHDS’nin 7.4 maddesinde dağıtım faaliyetinin TEDAŞ tarafından yürütüldüğü dönemde faaliyetin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen her türlü iş ve işlemlerin bütün sorumluluğunun TEDAŞ’a ait olduğunun düzenlendiğini ileri sürerek, davalı tarafından Adana 13. İcra Müdürlüğü’nün 2013/2333 Esas sayılı dosyasından takibe konu edilen alacağın davacıya ait olduğunun tespiti ile muarazanın giderilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, dava dışı ...’den olan alacağın müvekkilinin faaliyette bulunduğu dönemde ayrı bir tüzel kişiliğe haiz şirket personelinin hukuka aykırı iş ve işlemleri nedeniyle oluştuğunu, davacının değil müvekilinin zararı olduğunu, dava ve icra takiplerinin mali sorumlusunun kim olduğu hususunda esas alınacak tarihin hisse devir tarihi olan 30/09/2013 değil İHDS’nin imzalandığı 24/07/2006 tarihi olduğunu, İHDS’nin 7.4 maddesi hükmünün hatalı yorumlandığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında imzalanan 24/07/2006 tarihli İHDS’den sonra davalı şirket bünyesinde sözleşmeli personel olarak çalışan ...’in 2009-2011 yılları arasında haksız fiil ve eylemleri sonucunda sebebiyet verdiği 47.990,48 TL zararın tahsilinde davalının yetkili olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 05/11/2019 tarihinde kesin olarak oyçokluğuyla karar verildi.


KARŞI OY

Enerji sektöründeki özelleştirmelerin 4046 sayılı Kanun hükümleri çerçevesinde Özelleştirme İdaresi Başkanlığı tarafından gerçekleştirileceği 4628 sayılı Yasa ile düzenlenmiş, 02.04.2004 tarih ve 2004/22 sayılı Özelleştirme Yüksek Kurulu Kararı ile TEDAŞ özelleştirme kapsam ve programına alınmış, davacı şirketinde dahil olduğu 20 şirket, Türkiye"deki dağıtım bölgelerinde dağıtım lisansına sahip olarak 01.03.2005 tarihi itibariyle sermayesinin tamamı TEDAŞ"a ait olmakla birlikte, TEDAŞ"tan ayrı birer tüzel kişiliğe sahip olarak faaliyete başlamıştır.
TEDAŞ tarafından 20 adet dağıtım şirketi kurulduktan sonra herbiri ile ayrı ayrı 24.07.2006 tarihli İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi imzalanmıştır.
Davacı şirket, tüm hisseleri davalı TEDAŞ"a ait olmak üzere 04.10.2013 tarihine kadar faaliyet göstermiş, bu süreçte özelleştirme işlemleri yürütülmüş, özelleştirmenin tamamlanmasıyla birlikte davacı şirketin hisselerinin tamamı Toroslar Elektrik Dağıtım A.Ş"ne devredilerek 04/10/2013 tarihli hisse satış sözleşmesi akdedilmiştir.
Dava konusu ödeme, davacıya ait hisselerin tamamının kamuya ait olduğu, 04/10/2013 tarihli hisse satış sözleşmesinden önce yapılmıştır.
Özelleştirme aşamasında 04/10/2013 tarihinde Toroslar Elektrik Dağıtım A.Ş tarafından düzenlenen ve beyan edilen devre esas mizan kayıtları temel alınarak “devre esas” bilanço düzenlemeleri yapılmak suretiyle geçmişe yönelik borç ve alacak işlemleri kesinleştirilmiş olup dava konusu ödeme bilançoda yer almaksızın işlemler ikmal edilmek suretiyle Toroslar Elektrik Dağıtım A.Ş"nin özel sektöre devri gerçekleştirilmiştir.
Bu halde, devre esas bilanço düzenlemeleri yapılmak suretiyle geçmişe yönelik borç ve alacak işlemleri kesinleştirildiğinden, davalı TEDAŞ"tan geçmiş döneme ilişkin herhangi bir talepte bulunulamaz.
Keza, 04.10.2013 günlü Hisse Satış Sözleşmesi"nin 9.3 maddesinde de “alıcının, basiretli bir tacir gibi davranmak suretiyle” ...... şirketlerin sözleşme tarihi itibariyle mevcut ve fiziki durumunu bilerek hisseleri devir ve teslim aldığı, şirketler hakkında kendisine verilen bilgilerin gerçek durumu yansıtmadığı veya benzer iddiaları ileri süremeyeceği, hisselerin devrinin gerçekleşmesinin ardından, ayıba ve zapta karşı tekeffül hükümleri başta olmak üzere yürürlükteki mevzuat kapsamında herhangi bir fiili veya hukuki nedene dayanarak talepte bulunamayacağı .....” hükmü karşısında da davalının sorumluluğundan söz edilmesi mümkün değildir.
Diğer taraftan 04.10.2013 günlü sözleşmenin 9.4 maddesinde düzenlenen “şirketlerde yapılmış olan her türlü işlemden kaynaklanan borç ve yükümlülüklerden, kayıtlara intikal etmemiş olsa dahi şirketlerin sorumlu olduğu, bu hususlarda alınmış karar ve yapılmış sözleşmelerle ilgili olarak alıcının ve şirketlerin idare ve TEDAŞ"ı ilzam edecek hiçbir başvuru ve rücu hakkı bulunmadığı” hükmü de davalının sorumluluğunun olmadığını göstermektedir.
Ayrıca, özelleştirme sürecinde, taraflarca takip edilen dosyalara ilişkin listeler hazırlanarak tesbit tutanakları düzenlenmiş olup, dava konusu ödemeye ilişkin dava ve icra dosyası bu tutanaklarda yer almamaktadır.
Hisselerin tamamının kamuya ait olduğu 04/10/2013 tarihi öncesi, yapılan ödeme nedeniyle davacının (devir öncesi) 24.07.2006 tarihli İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi"ne istinaden yine hisselerinin tamamı kamuya ait bulunan davalı TEDAŞ"tan dava konusu alacağı talep etmesi nasıl mümkün değil ise, 04.10.2013 tarihli hisse devir sözleşmesi ile tamamen el değiştiren davacının, kendisi tarafından yapılmayan ödemeyi, kesinleşen devre esas bilançolarda yer almaması nedeniyle davalıdan talep etmesi de hukuken mümkün değildir.
Aksi düşüncenin kabulü, davacı yönünden sebepsiz zenginleşme, davalı yönünden ise ikinci kez aynı parayı ödeme sonucu doğuracaktır.
Sonuç olarak, taraflar arasındaki uyuşmazlığın 24.07.2006 tarihli İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi kapsamında bulunmaması nedeniyle 04.10.2013 günlü Hisse Satış Sözleşmesi hükümlerine göre çözümlenmesi gerektiğinden, 04.10.2013 günlü sözleşmeden önce gerçekleşen dava konusu ödemeden dolayı, 04.10.2013 sözleşmenin 9.3 ve 9.4 maddeleri gereğince davacının sorumluluğu bulunmadığından davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile davanın kabulüne karar verilmek üzere istinaf mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmesi gerekirken, bu yöne ilişkin davacının temyiz isteminin reddiyle yazılı gerekçe ile kararın onanmasına ilişkin sayın çoğunluk görüşüne karşıyız.