5846 Sayılı Kanun Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/33524 Esas 2020/224 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/33524
Karar No: 2020/224

5846 Sayılı Kanun Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/33524 Esas 2020/224 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Başvurusu incelenen ceza davasında sanık, 5846 Sayılı Fikri ve Sınaî Haklar Kanunu'nu ihlal ettiği gerekçesiyle mahkum edilmiştir. Ancak Yargıtay'a yapılan başvuruda, mahkeme kararında tutarsızlık olduğu ve kararın açık bir şekilde gerekçelendirilmediği belirtilmiştir. Yargıtay ise kararın dayandığı verilerin, mağdur ve tanık ifadelerinin ve savunmaların detaylı bir şekilde gerekçelendirilmemesi sebebiyle kararı bozmuştur. Ayrıca, sanığın mahkumiyeti sonrası hak yoksunluğuna hükmedilmesinin hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle karar bozulmuş ve dosya yeniden mahkemeye gönderilmiştir.
Kanun Maddeleri:
-Anayasa'nın 141. maddesi
-CMK'nin 34 ve 230. maddeleri
-5846 Sayılı Fikri ve Sınaî Haklar Kanunu
-5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
-1412 Sayılı CMUK'un 321. maddesi
-5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2019/33524 E. , 2020/224 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5846 Sayılı Kanun Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Anayasanın 141, CMK’nin 34 ve 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının sanıkları, mağdurları, Cumhuriyet Savcısını ve herkesi inandıracak ve Yargıtay denetimine imkan verecek biçimde olması gerekir. Yargıtay’ın gerekçelerde tutarlılık denetimini yapabilmesi için; kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi anlatımın ne gerekçeyle diğerine üstün tutulduğunun açık olarak hükmün gerekçesine yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda sanığın hangi fiillerinin suç sayıldığı açıklandıktan sonra kabul edilen bu fiillerin hukuki nitelendirilmesinin yapılması, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerekirken, açıklanan bu hususlara uyulmayarak, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına atıf yapılarak gerekçesiz hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1- Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
2- Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının infazı kabil kesinleşmiş mahkumiyet kararı niteliğinde olmadığı dikkate alınarak, suça konu ürünlerin müsaderesi hususunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 22.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.