2. Ceza Dairesi Esas No: 2020/17447 Karar No: 2020/11182 Karar Tarihi: 21.10.2020
Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17447 Esas 2020/11182 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyet kararı vermiştir. İncelemede, sanığın temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından vaki temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmadığı belirtilerek, temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, hırsızlık suçunun yasal dayanağı Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi, konut dokunulmazlığını bozma suçunun yasal dayanağı ise Türk Ceza Kanunu'nun 125. maddesidir. Mahkemenin kararına yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın yasal dayanağı ise Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 5271 sayılı Kanun'un 298/1. maddesidir.
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Sanığın yokluğunda verilen 06/03/2019 tarihli karardaki yasa yolu bildiriminde, sanığın müdafii bulunmadığı halde, “sanıklar müdafiileri yönünden tebliğden itibaren 15 gün içerisinde” temyiz edilebileceği yazılmak suretiyle sanığın yanıltıldığı anlaşıldığından, sanığın öğrenme üzerine sunduğu 17/02/2020 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede; I- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümle ilgili temyiz isteminin incelenmesinde; 5271 sayılı CMK"nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanığın temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nın 298/1. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, II- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümle ilgili temyiz isteminin incelenmesinde; Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmaması karşısında; temyiz isteminin reddine dair 02/03/2020 tarihli ve 2019/539 Esas, 2019/493 Karar sayılı ek kararda herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA, 21/10/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.