Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2019/1714 Esas 2020/4508 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İZMİR BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen istirdat davası hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davacı tarafın istinaf başvurusunun kabulü ile yeniden esas hakkında verilen kararın, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; elektrik abonesi olduğu davalı şirketin ilgili mevzuata aykırı olarak 31/01/2006 ila 31/07/2008 tarihleri arasında haksız kayıp-kaçak, iletim, dağıtım, perakende satış hizmet ve sayaç okuma bedellerini tahsil ettiğini ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere, şimdilik 5.000 TL’nin yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, yargılama sırasında yürürlüğe giren yasa değişikliği gerekçe gösterilerek; uyuşmazlık ortadan kalktığından karar verilmesine yer olmadığına (yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, 35,90 TL harcın peşin harçtan düşümüyle kalan kısmın karar kesinleştiğinde talebi halinde davacıya iadesine, davacı kendisini bir vekille temsil ettirdiğinden karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan AAÜT uyarınca 2.180 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine) karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge adliye mahkemesince; davanın açıldığı tarihte haklı olup sonradan yürürlüğe giren yasa uyarınca haksız duruma düşen davacı lehine yargılama giderine hükmedilmesi gerektiğinden bahisle, davacı tarafın istinaf talebinin kısmen kabulü ile ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak yeniden esas hakkında karar verilmiş; karar, davacı vekili tarafından (harç yönünden) temyiz edilmiştir.
Somut olayda; davacı, dava açılırken yatırmış olduğu peşin harcın yanı sıra, (ilk derece mahkemesince 21/11/2017 tarihli celsede verilen ara kararı uyarınca) 01/12/2017 tarihinde 21.834,44 TL tamamlama harcını mahkeme veznesine yatırmıştır. Ancak, bölge adliye mahkemesince yeniden esas hakkında karar verilirken, davacı tarafından yatırılan tamamlama harcı gözden kaçırılarak, eksik yargılama giderine hükmedilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının düzeltilerek onanması, HMK"nın 370 inci maddesinin ikinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının hüküm fıkrasının (3) nolu bendinde yer alan “3-Alınması gerekli 35,90 TL karar ve ilam harcının davacı tarafından peşin yatan 29,20 TL harçtan mahsubu ile bakiye 6,70 TL karar ve ilam harcının davacıdan tahsiline,” ifadesi çıkartılarak yerine “3- Davacı tarafından yatırılan toplam 21.863,64 TL harçtan, alınması gereken 35,90 TL karar ve ilam harcının mahsubu ile artan 21.827,74 TL harcın istek halinde davacıya iadesine” bendinin yazılmasına, kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, kesin olmak üzere, 22/09/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.