Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Van 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 27/03/2014
NUMARASI : 2012/641-2014/216

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, kötüniyet tazminatı, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının 12.04.2008 tarihinde davalı işyerinde işe başladığını, işe başladığı tarihten itibaren ilk iki yıl bekçilik yaptığını, bekçi olarak çalıştığı dönemde 08:00-20:00 saatleri arasında çalıştığını, daha sonra tarım arazilerinde ağır şartlar altında çalıştığını, belirterek bir kısım işçilik alacaklarını talep etmiştir.
Davalı davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
Uyuşmazlık taraflar arasındaki ilişkinin 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı Kanun’un 1. maddesinin 2. fıkrası ve 4. maddesinde belirtilen ayrık durumlar dışında kalan bütün işyerlerinde, işverenler ile işveren vekillerine ve çalışma şekline bakılmaksızın işçilere bu Kanun’un uygulanacağı belirtilmiştir.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 1. maddesi uyarınca 4857 sayılı Kanun’a göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş sözleşmesinden veya iş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözüm yeri iş mahkemeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 4. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca, elliden az işçi çalıştırılan (elli dahil) tarım ve orman işlerinin yapıldığı işyerlerinde veya işletmelerinde, bu kanun hükümleri uygulanmaz. Kısaca, işçi tarım ve orman işlerinin yapıldığı bir işyerinde çalışan işçi ise, bu işçi ile işveren ararındaki uyuşmazlığın iş mahkemesinde değil görevli hukuk mahkemesine çözümlenmesi gerekir.
Diğer taraftan, işçi tarım işinde çalışırken bu iş dışında tarım işi sayılmayan ek bir görevde çalışabilir (bekçilik, şoförlük ve benzeri). Bu durumda yaptığı işler arasında hangisinin baskın olduğu açıklığa kavuşturulmalı ve sonucuna göre görevli mahkeme belirlenmelidir.
Somut olayda davacı çalışmasının iki yılında bekçi olarak çalıştığını, sonrasında ise tarım arazilerinde ağır şartlarda çalıştığını öne sürmüştür. Davacı tanıkları davacının bekçi olarak çalıştığını, davalı tanıkları ise davacının arazide ve tarımsal faliyetlerde çalıştığını beyan etmişlerdir. Davacının yaptığı iş yeterince açıklığa kavuşturulmamıştır. Davacının davalı işverenlikte yaptığı işe ilişkin taraflardan diyecekleri sorulmalı tanıklar yeniden dinlenerek davacının yaptığı işler ve dönemlere ilişkin detaylı beyanları alınmalı, bekçilik işi ile tarımsal faaliyetlerin kapsamı ve ne gibi işleri içerdiği açıklattırılmalı, tüm deliller değerlendirilerek görev hususunda bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı sair yönler incelenmeksizin BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.