Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/2444 Esas 2018/7186 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2444
Karar No: 2018/7186
Karar Tarihi: 21.06.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/2444 Esas 2018/7186 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı yüklenici ile imzaladıkları sözleşme kapsamında çalışan bir işçinin açtığı dava ve başlatılan icra takibi sonucunda ödenen 9.386,67 TL'nin davalıdan rücuen tahsili istemiyle 5. Asliye Hukuk Mahkemesine başvurmuştur. Mahkeme davacının talebi kısmen kabul ederek davalıdan 8.291,28 TL'nin yasal faiziyle birlikte tahsili ve davacıya verilmesine karar vermiştir. Ancak davacı, karara itiraz etmiştir. Yargıtay 13. Hukuk Dairesi, davacının temyiz hakkının olmadığına hükmetmiştir çünkü temyiz edilen miktar 1.095,39 TL olup kanunen belirlenen parasal sınır olan 1.890,00 TL'yi geçmemektedir.
Kanun Maddeleri:
- HUMK'nun 427/2 maddesi
- 5219 sayılı yasa
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi
- HUMK'nun 440/III-1 maddesi

13. Hukuk Dairesi 2018/2444 E. , 2018/7186 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 29/12/2014 gün ve 2014/295-2014/676 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R
Davacı, davalı yüklenici ile imzalanan hizmet alım sözleşmesi kapsamında davalı yüklenici nezdinde çalışan dava dışı işçi tarafından açılan dava ve başlatılan icra takibi sonucu ödenen 9.386,67 TL’nin davalıdan rücuen tahsili isteğinde bulunmuş; mahkemece, 29.12.2014 tarihli kararında davanın kısmen kabulü ile 8.291,28 TL’nin yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen miktar 1.095,39 TL olup karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 21/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.