5846 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/15127 Esas 2021/15005 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/15127
Karar No: 2021/15005
Karar Tarihi: 10.11.2021

5846 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/15127 Esas 2021/15005 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'nun bandrol yükümlülüğüne aykırılık suçunda mağdurun doğrudan eser sahipleri olmadığını ve tüzel kişilerin de suçtan mağdur sayılamayacağını belirtti. Bu nedenle meslek birliklerinin şikayetçi olması durumunda da değişiklik olmayacağı vurgulandı. Mahkeme, sanık hakkında benzer eylem nedeniyle açılmış başka ceza davası dosyalarının da taranması gerektiğine dikkat çekerek, yazılı şekilde hüküm verilmesini Kanuna aykırı buldu ve hükmün BOZULMASINA karar verdi. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun TCK\"nun hazırlanmasında esas alınan suç teorisi de değinildi.

Kanun Maddeleri: 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2021/15127 E. , 2021/15005 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5846 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM :Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizin de benimsediği 08/04/2014 tarih 2013/7-591 Esas 2014/171 karar sayılı kararında açıklandığı üzere, bandrol yükümlülüğüne aykırılık suçlarında suçun mağdurunun doğrudan eser sahipleri olmayıp toplumu oluşturan bireyler olduğu, 5237 sayılı TCK"nun hazırlanmasında esas alman suç teorisine göre bu durumda yani suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireyler olması halinde tüzel kişiler suçtan zarar gören olmalarına rağmen suçun mağduru sayılmayacağından meslek birliklerinin şikayetçi olması halinde de durumun değişmeyeceği cihetle;
UYAP ortamında yapılan araştırmada benzer eylem nedeniyle sanık hakkında yargılaması devam ettiği anlaşılan İstanbul Anadolu 1. Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesi"nin 2015/121 E. sayılı dosyası ile yine aynı mahkemenin 2014/1153 Esas, 2015/803 sayılı kararı ile verilip temyiz talebinin süre yönünden reddi üzerine kesinleşen dava dosyalarının tespit edilmesi karşısında;
Yerel mahkemece; UYAP kayıtları taranarak, sanık hakkında aynı suçtan açılmış başkaca ceza davası dosyalarının bulunup bulunmadığı da tespit edilip hukuki kesintinin iddianamenin düzenlenmesiyle gerçekleşeceği gözetilmek suretiyle sanığa ait kesinleşen dosyanın getirtilip incelenerek aslı ya da ilgili belgelerin örneklerinin dosya arasına konulması, eylemin TCK"nun 43. maddesi kapsamında değerlendirilmesi halinde kesinleşen cezanın mahsubunun düşünülmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 10.11.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.