5. Ceza Dairesi Esas No: 2014/10765 Karar No: 2018/2881 Karar Tarihi: 17.04.2018
Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/10765 Esas 2018/2881 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında sanık hüküm giydi. Ancak, TCK'nın 62. maddesi uyarınca yapılan takdiri indirim nedenlerinin varlığı tartışılmadan sadece sanığın suçunu son ana kadar inkar etmesi yasal olarak yeterli görülmedi. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesiyle ilgili kararı nedeniyle yerinden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle mahkeme hükmü bozdu. Kararda, TCK'nın 53. ve 62. maddelerine atıfta bulunuldu. TCK'nın 53. maddesi, ceza indirimi nedenlerini belirlerken sanığın kişisel durumlarının da dikkate alınması gerektiğini belirtirken, 62. madde ise bu durumları detaylandırır ve takdiri indirim nedenleri olarak adlandırır.
5. Ceza Dairesi 2014/10765 E. , 2018/2881 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Tefecilik HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, Ancak; TCK"nın 62. maddesi uyarınca sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki etkileri gibi hususları içeren takdiri indirim nedenlerinin varlığı tartışılıp gösterilmeden "sanığın son ana kadar suçunu inkar etmesi" biçimindeki yasal olmayan gerekçeyle anılan maddenin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi, Kabule göre de; Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının Resmi Gazetenin 24/11/2015 gün ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yerinden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.