Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/4446 Esas 2019/12530 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4446
Karar No: 2019/12530
Karar Tarihi: 12.06.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/4446 Esas 2019/12530 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm temyiz edilmiş ve yapılan incelemede, sanık hakkında verilen mahkumiyet kararı nedeniyle katılan lehine vekalet ücreti takdir edilmemesine yönelik olarak temyiz istemi kabul edilmemiştir. Ancak kararda, olayın çıkış sebebinin ve gelişiminin taraflar arasında farklı şekilde anlatıldığı belirtilerek, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının tespiti gerektiği vurgulanmıştır. Aynı zamanda, Anayasa Mahkemesi'nin iptal ettiği 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi ile ilgili bazı ibarelerin yeniden değerlendirilmesi gerektiği ve katılan lehine maktu vekalet ücreti tayini gerektiği ifade edilmiştir. Kararın uygulanacak kanun maddeleri, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi olarak belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/4446 E. , 2019/12530 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan vekilinin temyiz isteminin, sanık hakkında verilen mahkumiyet kararı nedeniyle katılan lehine vekalet ücreti takdir edilmemesine yönelik olduğu belirlenmekle, bu kapsamda sınırlı yapılan temyiz incelemesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Tarafların olayın çıkış sebebini ve gelişimini farklı şekilde anlattıkları, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespitine çalışılması; bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3) Kendisini duruşmalarda vekil aracılığı ile temsil ettiren katılan lehine Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet ücreti tayini gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.