12. Ceza Dairesi 2019/6370 E. , 2020/220 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 53, 58. maddeleri gereğince mahkûmiyet
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli kararın, sanığın 19/06/2015 tarihli talimat duruşmasında bildirdiği ‘... İç Kapı No:1 İzmit/Kocaeli’ adresine mernis şerhli olarak tebliğ edildiği, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, öncelikle bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından tebligata 7201 sayılı Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği, sanığın mernis adresine doğrudan Tebligat Kanununun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı anlaşılmakla, tebliğnamenin redde ilişkin görüşüne iştirak edilmeyerek, temyiz süresinin öğrenme ile başlayacağı ve sanık tarafından yasal süresi içinde temyiz talebinde bulunulduğunun kabulü ile yapılan incelemede:
Olay tarihinde sanığın idaresindeki aracı ile seyri sırasında tünel duvarına sürterek aracının lastiğini patlattığı, lastiğini değiştirip Kozlu Polis Merkezinin önünden geçtiği sırada polis ekibinin kendisini fark ederek durdurduğu ve yapılan alkol muayenesinde 161 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, sanığın adli sicil kaydı incelendiğinde, Kırkağaç Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/68 Esas ve 2010/85 Karar sayılı ilamında TCK"nın 116/4, 119/1. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin daha ağır cezayı içermesi sebebiyle tekerrüre esas alınması gerekirken, yazılı şekilde, Körfez 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/245 Esas 2010/378 Karar sayılı ilamındaki 1 yıl hapis cezasına ilişkin mahkumiyetin tekerrüre esas alınması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, eksik incelemeye, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve ertelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 08/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
