Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/3199 Esas 2019/4995 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/3199
Karar No: 2019/4995
Karar Tarihi: 23.05.2019

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/3199 Esas 2019/4995 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında Vergi Usul Kanununa muhalefet suçu işleme gerekçesiyle mahkumiyet kararı verilmiştir. Temyiz incelemesinde sanık hakkında belirlenen cezalarda hesap hatası yapılması ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanması yönünden eksiklik tespit edildiği için hükümler bozulmuş ve düzeltilerek onanmıştır. Eksiklik, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile belirlenmiştir.
5237 sayılı TCK’nin 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılması ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin hangi koşullarda uygulanacağı, yani sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiği, detaylı olarak açıklanmıştır.

11. Ceza Dairesi 2016/3199 E. , 2019/4995 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan vekilinin 14.11.2012 havale tarihli dilekçesi ile temyiz talebinden vazgeçtiği anlaşılmakla, sanığın temyizine hasren yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Sanık hakkında temel cezalar belirlendikten ve TCK"nin 43. maddesi gereğince artırım yapıldıktan sonra 5237 sayılı TCK’nin 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılması sırasında hesap hatası sonucu "3 yıl 1 ay 15 gün" yerine "3 yıl 2 ay 15 gün" hapis cezalarına hükmolunması,
2)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 5237 sayılı TCK"nin 62. maddesi gereğince indirim yapılması ile ilgili bölümlerinden "3 yıl 2 ay 15 gün" ibarelerinin çıkartılıp yerlerine "3 yıl 1 ay 15 gün" ibareleri yazılmak ve hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümlerin çıkarılması ve yerlerine ""Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararından sonra oluşan duruma göre, sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına"" ibarelerinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.05.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.