5809 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34446 Esas 2020/187 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/34446
Karar No: 2020/187
Karar Tarihi: 22.01.2020

5809 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34446 Esas 2020/187 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın 5809 sayılı Kanuna aykırılık suçundan mahkumiyetine karar verdi. Ancak, 6217 sayılı Kanun'un 23. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi göz önünde bulundurularak, sanığın mahkumiyet hükmü kesin nitelikte olduğu için temyiz talebi reddedildi. Kanun maddeleri, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesi ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesidir.

19. Ceza Dairesi 2019/34446 E. , 2020/187 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı Kanuna aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, sanık müdafinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"nin 317.maddesi uyarınca REDDİNE, 22/01/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.