Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/6563 Esas 2019/7773 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6563
Karar No: 2019/7773
Karar Tarihi: 21.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/6563 Esas 2019/7773 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanıkların suçu işledikleri kabul edilerek hüküm verildiği ancak kararda bazı yanlışlıkların bulunduğu gerekçesiyle dosyanın temyizi sonucu Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından bozulduğu belirtilmiştir. Bozma gerekçeleri arasında, sanıkların aracı nasıl çalıştırdıklarına dair bir savunmalarının olmaması, aracın bulunması ile çalınması arasındaki sürenin kısalığı ve aracın kontağının sağlam olduğunun tespit edilmiş olması gibi nedenlerle TCK'nun 142/2-d maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına ilişkin tartışmanın yapılmamış olması, ceza miktarında TCK'nun 62. maddesi uyarınca yapılan indirimlerin doğru yapılmamış olması ve TCK'nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi tarafından kısmen iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmektedir. Kararda, sanıkların haklarının korunması için 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri: TCK'nun 142/2-d, 142/1-b, 143, 62 ve 53. maddeleri; 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi; 1412 say

17. Ceza Dairesi 2018/6563 E. , 2019/7773 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 21/01/2014 gün, 2013/2-686 Esas ve 2014/19 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere; sanıkların eyleminin suça konu aracın mülkiyetine yönelik olması sebebiyle mala zarar verme suçundan dava açılmasının mümkün olmadığı anlaşılarak yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Suça konu aracın çalınmasından 40 dakika sonra gece 23.50’de kazalı vaziyette bulunduğunda düzenlenen 25/01/2013 tarihli görgü tespit tutanağında, aracın kontağının üzerinde 1 adet yapma kontak anahtarının olduğunun ve kontak göbeğinin sağlam olduğunun, ve aynı tarihli olay yeri inceleme raporunda, kapı kilit ve araç kontağında zorlama olmadığının tespit edildiği, sanıkların aracı nasıl çalıştırdıklarına yönelik bir savunmalarının bulunmadığı ve çalınması ile bulunması arasındaki sürenin kısalığı karşısında; sanıklar hakkında TCK’nun 142/2-d maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin karar yerinde tartışılması gerektiği gözetilmeden, aynı Yasa"nın 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçundan hüküm kurulması,
2)Sanıklar hakkında TCK’nun 142/1-b ve 143. maddeleri gereğince ceza verilerek 3 yıl 6 ay hapis cezsı bulunduktan sonra TCK’nun 62. maddesi uygulanırken 1/6 oranında indirim yapılarak “2 yıl 11 ay” hapis cezası bulunması gerekirken “2 yıl 9 ay” hapis cezası bulunması suretiyle eksik ceza tayini,
3)T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda, TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken sanıklar 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının korunmasına, 21/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.