MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın suça konu tanıtım kartını farklı tarihlerde kullanarak dergi satışı yaptığının anlaşılması karşısında; mahkemenin TCK.nın 43. maddesi uygulamasına ilişkin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazının reddine, ancak;
Sanık hakkında temel ceza tayin edilirken uygulama maddesi olarak TCK.nın 207/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken, uygulama yeri olmayan TCK.nın 268/1. maddesi yollaması ile TCK.nın 207/1. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasındaki “TCK.nın 268/1. maddesi delaletiyle” ibaresinin çıkarılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2- Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan kurulan hükme gelince;
TCK.nın 268. maddesinde düzenlenen başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçunun oluşması için failin işlediği bir suç nedeniyle hakkında soruşturma ve kovuşturma yapılmasını engellemek amacıyla kendi kimliğini saklayarak, başkasına ait kimlik bilgilerini kullanması ve o kişi hakkında iftira atmışcasına soruşturma ve kovuşturma yapılmasına neden olması gerekmektedir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09.05.2017 tarih ve 2014/9-207-2017/266, 09.05.2017 tarih ve 2015/9-179-2017/267 sayılı kararları ile birçok kararda, işlediği bir suç nedeniyle fail hakkında soruşturma bulunmaması, kimliği veya kimlik bilgileri kullanılan kişi adına düzenlenen bir belge olmayışı ve soruşturma yapılmamış oluşu ile tüm belge ve tutanakların sanığın gerçek kimliği ile düzenlenmesi halinde fiilin TCK.nın 268. maddesindeki suçu değil 5326 sayılı Kabahatler Kanunu"nun 40. maddesinde "Görevle bağlantılı olarak sorulması halinde kamu görevlisine kimliği veya adresiyle ilgili bilgi vermekten kaçınılması veya gerçeğe aykırı beyanda bulunulması" şeklinde tanımlanan "kimliği birdirmeme" kabahatini oluşturacağı hususu açıkça vurgulanmıştır.
Somut olayda; sanığın sahte kimlik kullandığı ihbarı üzerine kolluk görevlilerince sanığın da içinde bulunduğu araçta yapılan kimlik kontrolü sırasında, sanığın kimliğinin yanında olmadığını söyleyerek abisi ... adına düzenlenmiş, bir derneğe ait tanıtım kartını ibraz ettiği, sanıktan kimliği istendiğinde kimliğinin birlikte çalıştıkları Aslı isminde bir arkadaşında olduğunu söylediği, Aslı adlı şahısla telefonla görüşüldüğünde bu şahsın da sanığın isminin Halil olduğunu söylemesi üzerine sanığın Emniyete götürüldüğü, burada sanığın kimliğinin aracında olduğunu söylemesi üzerine sanıkla birlikte aracından ...’a ait gerçek nüfus cüzdanının alındığı ve sanığın bu kimliği ibraz ettiği, ancak parmak izi sorgulamasında sanığın gerçek kimliğinin ortaya çıktığı ve ... adına hiç bir belge düzenlenmediğinin anlaşılması karşısında; eylemin idari yaptırımı gerektirdiği, ancak anılan Yasanın 20/2-c maddesi uyarınca soruşturma zamanaşımı süresinin 3 yıl olduğu, kabahat tarihinden temyiz incelemesine kadar bu sürenin gerçekleştiği anlaşılmakla; sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının konusu eylemin oluşturduğu kabahatin zamanaşımına uğraması nedeniyle 5226 sayılı Kabahatler Kanunun 20/2-c maddesi gözetilerek “İdari yaptırım uygulanmasına yer olmadığına”, 06.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.