Göçmen kaçakçılığı suçundan sanık M. G..’nin, 765 sayılı TCY’nın 201/a-2 ve 59. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay ağır hapis ve 833.333.333 Lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, Doğubayazıt Ağır Ceza Mahkemesince verilen 09.05.2003 gün ve 29-41 sayılı hüküm,
 Sanık tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 29.06.2005 gün ve 7980-6138 sayı ile;
 “5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7. maddesinde ‘zaman bakımından uygulama’ 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9.  maddesinde ‘lehe olan hükümlerin uygulanmasında usul’ kurallarının düzenlenmesi, aynı Kanunun 12. maddesi ile 765 sayılı Türk Ceza Kanununun yürürlükten kaldırılması, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve bu kanunların hükümden sonra 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe girmiş bulunması karşısında;
 5237 sayılı Kanunun 7 ve 5252 sayılı Kanunun 9. maddeleri uyarınca sanığın hukuki durumunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri de nazara alınarak yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması” gerekçesiyle bozulmuştur.
Doğubayazıt Ağır Ceza Mahkemesince 21.10.2005 gün ve 171-161 sayı ile;
5237 sayılı TCY’nın lehe hükümler içermediği kabul edilerek, sanığın yine aynı maddeler uyarınca bu kez 1 yıl 8 ay hapis ve 833 YTL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Sanık müdafii tarafından temyiz edilen bu hüküm ise, dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 14.03.2007 gün ve 5953-2043 sayı ile;
 “Sanığın inkara yönelik savunması göçmenlerin soruşturma evresinde alınan anla¬tımları ile desteklendiği gibi, atılı suçu işlediğine ilişkin şüpheden öte kesin ve inandırıcı kanıt elde edilemediği gözetilmeden beraati yerine mahkûmiyetine karar verilmesi” isabetsiz¬liğinden oyçokluğuyla bozulmuştur.
 Doğubayazıt Ağır Ceza Mahkemesince 13.07.2007 gün ve 99-151 sayı ile;
 Bu kez, ilk hükümde yer verilmeyen kanıtlara ve azınlık görüşündeki gerekçelere dayanılarak, 5237 sayılı TCY’nın ilgili hükümleri de ayrıntılı bir değerlendirmeye tabi tutulmak suretiyle önceki hükümde direnilmiştir.
 Bu hükmün de, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının hükmün açıklanmasının geri bırakılması hususunun değerlen¬dirilmesi gerektiği görüşüyle “bozma”  istekli 12.06.2009 gün ve 229670 sayılı tebliğna¬mesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya Ceza Genel Kurulunca değer¬lendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, göçmen kaçakçılığı suçundan sanığın cezalandırılmasına yeter kanıt bulunup bulunmadığı noktasında toplanmakta ise de,
İncelenen dosyada;
Yerel Mahkemece her ne kadar önceki hükümde direnildiği belirtilerek aynı şekilde uygulama yapılmış ise de, son hükümde 765 ve 5237 sayılı Yasalardaki konuya ilişkin düzenlemelerin ayrıntılı bir biçimde tartışılarak, önceki hükümde bulunmadığı halde, gerekçede sanığın eylemlerinin 5237 sayılı TCY’nın 79. maddesindeki tamamlanmış suçu oluşturduğu şeklinde bir değerlendirmeye yer verilmek ve azınlık görüşündeki gerekçelere de büyük ölçüde dayanılmak suretiyle hüküm tesis edildiği anlaşılmaktadır.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre,
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,       
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,     
c) Bozma sonrasında yapılan araştırmaya, incelemeye, toplanan yeni kanıtlara dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş bulunan yeni ve değişik gerek¬çelerle hüküm kurmak,
e) Bozma ilamına uyulduğu belirtilmekle beraber, bozmaya konu hükmü aynen tekrarla¬mak,
Suretiyle verilen karar, özde direnme kararı olmayıp, bozmaya eylemli uyma ve uyma sonucu veri¬len yeni bir karardır. Bu nitelikteki bir kararın temyiz edilmesi halinde ise incelemenin Yargıtay’ın ilgili dairesi tara¬fından yapılması gerekir.
Bu itibarla; Yerel Mahkemece, suçun sabit olduğu gerekçesiyle önceki uygulama aynen tekrar edilmiş ise de, son hükümde, önceki hükümde yer almayan ve azınlık görüşü ile ortaya çıkan gerekçelerin hükme esas alınması, ayrıca 765 ve 5237 sayılı Yasalardaki konuya ilişkin düzenlemelerin ayrıntılı biçimde tartışılarak önceki hükümde bulunmadığı halde, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCY’nın 79. maddesindeki tamamlanmış suçu oluşturduğu şeklindeki kabul ve değerlendirme ile verilen hükmü yeni hüküm saymayı zorunlu kılmaktadır, Özel Dairece incelenmeyen bir hususun doğrudan ve ilk kez Ceza Genel Kurulu tarafından ele alınması olanaksız bulunduğundan dosyanın, yeni hüküm nedeniyle incelenmek üzere Özel Daireye gönderilmesi gerekmektedir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Yeni hüküm nedeniyle dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.10.2009 günü oybirliği ile karar verildi.