Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki minibüsle seyri sırasında, yolcu indirmek için frene basarak durduğu ve kapıyı açtığı esnada , minibüste yolcu olarak bulunan ve düşmemek için kapı demirine sağ eliyle tutunan katılan ...’nün parmağının kapıya sıkışması neticesinde ikinci derecede kırık oluşacak şekilde yaralandığı olayda; sanığın kusuru bulunmadığı gerekçesi ile beraatine karar verilirken, uygulama maddesi belirtilmeden beraat kararı verilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasının çıkarılarak yerine “Her ne kadar sanık hakkında taksirle yaralama suçundan kamu davası açılmış ise de; meydana gelen kazada sanığın kusuru bulunmadığı anlaşıldığından sanığın CMK 223/2-c maddesi gereğince beraatine” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 08.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.