Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-e-son, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince
mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılanın, sanığa ait işyerinde kaynakçı olarak çalıştığı, olay günü taşlama makinasıyla çalıştığı esnada bir yandan makinayı çalıştırıp bir yandan parçanın olup olmadığını kontrol etmek için eğildiği sırada, taşlama makinasının kayarak tezgahta sekip sol kolunu kesmesi neticesinde katılanın hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığı olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın üzerine düşen tüm yükümlülükleri yerine getirdiğine, katılanın kusuru ile kazanın meydana geldiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 08.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.