Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, ödeme emrinin iptali istemine ilişkindir.
Mahkeme, yazılı biçimde davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün, taraf avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE;
2-Davalı Kurum vekilinin temyiz itirazlarına gelince;
Dava, hukuki nitelikçe; dava dışı işveren Anonim Şirketin süresinde ödenmeyen 2005/8-9-10-11-12. aylara ait prim ve gecikme zammının şirketi temsile yetkili ortağı olduğundan bahisle davacıdan tahsili için 506 sayılı Yasanın 80.maddesi kapsamında tebliğ edilen 2006/12152 takip no’lu ödeme emrinin iptali istemine ilişkindir.
6183 sayılı Kanunun 58’nci maddesinin beşinci fıkrasında “itirazında tamamen veya kısmen haksız çıkan borçludan, hakkındaki itirazın reddolunduğu miktardaki amme alacağı % 10 zamla tahsil edilir.” hükmü yer almaktadır.
Madde hükmü ile ödeme emrine karşı dava açan borçlunun tamamen veya kısmen haksız çıkması halinde % 10 haksız çıkma tazminatının alınacağı açıkça belirtilmiştir. Bu düzenleme, ödeme emrine karşı mesnetsiz dava açılarak, kamu alacağının tahsilinin geciktirilmesini önlemeye yönelik olduğundan, ödeme emrine karşı açılacak davanın reddi ve davacının haksızlığının anlaşılması karşısında, anılan maddede belirtilen % 10 tazminatın hüküm altına alınması gerekir.
Yukarıda belirtilen yasal ve maddi olgular gözetildiğinde, Mahkemece; ödeme emrinin iptali istemli davanın reddine karar verilirken, davanın yasal dayanağının 506 sayılı Yasanın 80’inci maddesi olmasına rağmen 5510 sayılı Yasanın 88. maddesi gerekçe gösterilmesi isabetsiz ise de, sonucu itibari ile karar doğrudur. Ancak davalı vekilinin süresinde ve yöntemince ileri sürülen istemine rağmen, reddedilen tutar üzerinden 6183 sayılı Yasanın 58. maddesi uyarınca davacı aleyhine %10 haksız çıkma tazminatına hükmedilmemesi, yerinde görülmemiştir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının 2. satırından sonra gelmek üzere “Redde konu asıl alacak miktarı üzerinden 6183 sayılı Yasanın 58. maddesine göre belirlenecek haksız çıkma tazminatının davacıdan alınıp davalı Kuruma verilmesine” hükmünün yazılmasına, gerekçenin ve kısa kararın da bu biçimde düzeltilmesine ve kararın DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıdan alınmasına, 02.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.