Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2013/12636 Esas 2013/29878 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kastamonu 2. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :07.02.2013
NUMARASI :Esas no:2012/567 Karar no:2013/62

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (koca) tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Toplanan delillerden, davalı kadının 11.4.2008 tarihinde Kastamonu 1. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinde evlilik birliğinin temelinden sarsılması (TMK md 166/1) hukuki sebebine dayalı boşanma davası açtığı, buna karşılık davacı kocanın da 4.6.2008 tarihli karşı dava dilekçesi ile aynı hukuki sebebe dayalı olarak boşanma talebinde bulunduğu, yapılan yargılama sonucunda 31.12.2009 tarihinde “davalı-davacı kocanın boşanmaya neden olabilecek bir kusurunun bulunmadığı, davacı-davalı kadının müşterek haneyi terk etmesi sonucu evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı” gerekçesiyle davacı-davalı kadının davasının reddine, davalı- davacı kocanın karşı davasının ise kabulüyle tarafların boşanmalarına karar verildiği ve bu kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır. Bu hale göre davalı kadının evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına neden olan olaylarda tamamen kusurlu olduğuna dair kesin hüküm nazara alınmaksızın davacı kocanın kusurlu olduğunun kabulü hatalıdır. Ne var ki davalının evi terk şeklindeki kesinleşen kusuru davacının kişilik haklarına saldırı teşkil etmeyeceğinden manevi tazminat isteğinin reddine dair karar sonucu itibariyle doğru olduğundan davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiş, hükmün manevi tazminata ilişkin bölümünün değişik gerekçe ile onanması gerekmiştir.
2-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 TBK.md.50 ve 52 ) dikkate alınarak davacı koca yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 17.12.2013 (Salı)