Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6. Maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni tebliğnamede bu yöndeki (II) nolu görüşe iştirak edilmemiştir.
Meskun mahalde saat 19.20 sıralarında aydınlatmanın bulunduğu bölünmüş caddede sanık idaresindeki otomobil ile sağ şeritte seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde solundaki kavşağa dönmek istediği sırada, arkasından seyir halinde olan katılanın idaresindeki motosikletle sanığın aracına çarptığı, sanığın sola doğrultu değiştirme manevralarını yanlış yaparak iki kişinin yaralanmasına asli kusuruyla neden olduğu olayda, katılan ...’in 17.07.2015 tarihli adli muayene raporunda ağır kafa travması geçirdiği, genel durumu kötü, bilinci kapalı olarak getirildiği, hayati tehlikesi olup kati raporunun beyin cerrahi uzmanı tarafından verilmesi gerektiğinin belirtildiği halde katılanın kesin raporu aldırılmaksızın hüküm kurulması, suçun vasfına etkili olmadığı anlaşıldığından ve aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmayarak tebliğnamede bu yönde bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (4) ve (5) nolu bendleri çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 6 ay 20 gün hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre TCK’nın 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 200 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 4000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.