Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1-Sanık ... hakkında: TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 63, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
2-Sanık ... hakkında: TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a,52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafinin, müvekklinin kavşak geçişini tamamlamak üzere olduğuna, yolun anayol statüsünde olduğuna, bilirkişi incelemelerinin hatalı olduğuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden sanık ... müdafinin eksik inceleme yapıldığına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre, meskun mahalde gündüz vakti sanık ...’nın idaresindeki kamyonet ile yukarı eğimli sokakta seyir halindeyken olay mahalli kontrolsüz dört yönlü sokak kavşağına mevcut hızıyla geldiğinde, seyrine göre solundan sokağı takiben gelmekte olan sanık ...’ın idaresindeki ticari otomobilin sağ ön kısımları ile kendi aracının sol ön kısımlarının çarpışması, çarpmanın etkisi ile aracının sağa doğrultu değiştirerek yol kenarında bulunan ikametin bahçe kapısı ve bahçe içinde bulunan yayalara çarpması sonucu, araç sürücülerinin ve dört kişinin yaralandığı olayda, sanık ...’ın sağından gelen araca ilk geçiş hakkını tanımadığı için asli kusurlu, sanık ...’nın ise mevcut hızı ile kavşağa girerek otomobil ile çarpışmasından sonra savrularak yol dışında bulunan yayalara çarptığı olayda tali kusurlu olduğu anlaşılmakla,
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanıklar hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, “Sanık hakkında hükmolunan sonuç cezanın adli para cezası oluşu nazara alınarak, hakkında TCK"nın 51. maddesinde yer alan erteleme hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına,” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile TCK’nın 51. maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kabule göre ise;
1-Sanıklar hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayılarının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
2-Taksirle işlenen suçlarda iştirak hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilerek, yargılama giderinin her bir sanığa sebebiyet verdikleri tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesine karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin “eşit olarak” tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.